Reisverslag grote vakantie 2004
Week van 11 tot 17 augustus 2004
Woensdag 11 augustus
In de namiddag hebben we buiten aan de bank gewerkt; ze is nu bijna af.
Het was een rustige dag, aangenaam weer.
’s Avonds gingen we nog even naar de winkel voor gewoon wat rond te lopen – uit verveling dus.
Donderdag 12 augustus
Koud vandaag. Gisteravond begon het al met wat motregen, vannacht heeft het (volgens mij) de hele nacht geregend. De temperaturen zijn dan ook serieus gezakt. Gisteren nog in de 30 graden, vandaag om 15 uur nog steeds net geen 20 graden. Koud dus (mijn mening) – aangenaam weer (Claudio’s en Anne-
De website heb ik intussen ook “af”. Morgen komt Rusti nog eens langs om de laatste wijzigingen aan te geven. Het meeste is al geupload, enkel de wijzigingen moet ik dan nog doen.
Het “jaar van de beestjes” is nog niet afgelopen; Daisy heeft nog steeds last van vlooien, ondanks regelmatige baden en bestrijdingsmiddelen. ‘Frontline’ is ons ultieme wapen tegen het ongedierte. Hopelijk werkt het!
Claudio gaat straks zijn cursus Spaans beginnen, en daarna hebben ze info-
Vrijdag 13 augustus
Op tijd opgestaan want Rusti en Carl gingen langskomen. Net zoals vorige keer belde ze dat ze later ging zijn. Wat rondgelopen, gepruld, …
Het was weer een koude dag. Het koude weer is te wijten aan 2 orkanen die zich opbouwen in Florida. Met het weekend zouden deze zich volledig ontwikkeld hebben en losbarsten. In Florida is een grote evacuatie aan de gang. Een veiligheidsman had gezegd: Je kan beter evacueren, want ik stuur mijn mannen niet het gevaar in; eigen keuze dus of je blijft of niet.
Ben benieuwd wat dat gaat geven; ik ga zeker het nieuws volgen de komende dagen.
Rusti en Carl waren er. We overliepen de website offline, en ze waren heel tevreden. Nog enkele hele kleine aanpassingen hebben we gelijk gedaan, die aanpassingen geupload en dan boven op de desktop de website online bekeken. Heel tevreden waren ze!
(De mankementen die ik ken zijn: de website is gemaakt op een resolutie 1200 x 724 – dat oogt mooi, maar op een lagere resolutie is dat helemaal niet zo en het andere mankement is dat ik geen “handjes” krijg op de linken. Maar daar heb ik gewoon over gezwegen.) Zij waren er heel tevreden mee, en dat is voldoende. Ik kon dus nu met een gerust hart de cheque gaan innen!
Na het brunchen zijn we naar de grootste rommelmarkt ter wereld gegaan: van Kentucky tot Alabama is er een rommelmarkt van 470 mijl (756 km) lang. De kraampjes staan wel niet tegen elkaar op hoor. Hier en daar is er een yard-
Een van onze eerste stoppunten was een garage-
Vlug hebben we de helm van de captain genomen en een foto gemaakt.
Ik heb enkele leuke dingen gekocht, en het beste ervan is dat ik nog meer geld heb nu, dan voor ik naar de rommelmarkt ging – ik vond namelijk een briefje van 20 dollar!
Na heel wat rijden, heel wat stops, heel wat gewandel, … begonnen onze magen te knorren.
Op weg naar de mall in Chattanooga is er een Hooters. Daar zouden we gaan eten.
Het was heel goed bij Hooters. Ik heb zelfs een nieuwe vriendin gemaakt.
Dan nog gauw even naar de mall. Mijn voorlaatste aankopen eer ik terug naar België kom.
Het was half tien toen we thuis waren. Net op tijd om de nieuwe aflevering van Monk te zien.
Zaterdag 14 augustus
Het begint heel erg op te korten. Na de noodzakelijke wijzigingen aan mijn reisverslag moet ik beginnen te denken aan terugkomen naar België. Dus moet is vandaag Delta Airlines bellen om mijn terugvlucht te bevestigen, en ga ik ook al een koffer beginnen pakken.
We vertrokken iets vroeger naar Chattanooga dan gepland om wat drank aan te kopen voor de laatste dagen. Ook sigaretten om mee te brengen waren nodig. En dan op weg naar Jones’ Memorial United Methodist Church. In de gymzaal van de kerk (klinkt raar he) ging het verjaardagsfeestje van Savanna door (de dochter van Randy en Paula). Een typisch Amerikaans verjaardagsfeestje: 14 uur aanvang, 14.15 uur koek en drank voor de kinderen, daarna voor de volwassenen, enkele spelletjes spelen, 15.00 uur cadeautjes uitpakken, 15.15 nog even spelen, 15.30 opruimen, 16.00 gedaan.
Te vroeg om naar de baseball te gaan (start 19.00), te laat om terug naar huis te gaan. Dus hier en daar enkele winkeltjes in en uit om de tijd te vullen.
We vonden vlot een parking in Chattanooga, kort bij het baseballstadium. Na een korte wandeling komen we aan het stadion aan:
Anne-
Dus zat er niets anders op dan iets te zoeken om te doen.
Intussen begonnen we honger te krijgen; het was dus ook tijd om te gaan eten.
IMAX 3D THEATRE – om 8 uur zou een film gedraaid worden. Het was op dat moment kwart na 7; zouden we dat halen? Eten en op tijd terug zijn? Ik dacht van niet, en gelijk had ik …
MYSTERY DINNER (een avondmaal gecombineerd met theater en actie – een moord gebeurt, en tijdens het eten is er ‘interactief toneel’ waarbij de klanten tips moeten zoeken om de moordenaar te vinden in het etablissement) – ook te laat: was gestart om 18 uur.
Dan maar eten bij Friday’s – de wachttijd om binnen te kunnen en te gaan zitten bedroeg 40 minuten. Ook maar afgeblazen.
Mellow mushroom was een ander restaurant – daar was de wachttijd maar 20 minuten. Dat moest het maar worden. We hebben er goed gegeten. Het was iets na 9 toen we daar buiten kwamen. Laat genoeg om naar huis te gaan.
Zondag 15 augustus
Mijn voorlaatste dag in Amerika.
Ik was al tegen 10 wakker. Ik ben voormiddag bezig geweest met mijn koffers te pakken. Verschillende keren gepakt, herpakt, … Rond 1 uur zat het grootste gedeelte erin. Ik heb wel nog de sportzak uit de koffer gehaald en de rugzak in de plaats gestoken, omdat ik niet ALLES in de koffers kreeg.
In de namiddag – het was heerlijk weer – de bank afgewerkt (ik wilde niet vertrekken om onafgewerkte zaken).
Dit is ze dan geworden:
Een grote bank, met opslagplaats en al!
Nadien nog wat gegraven om het hondentoilet in de grond te kunnen plaatsen en daarna trakteerden Claudio en Anne-
Heerlijk! Ik had als voorgerecht Kookaburra wings, en als hoofdgerecht een Outback burger:
Na het eten nog vlug langsgegaan bij Monica en Izell (die had ik van de hele vakantie nog niet gezien; ik wilde even gedag zeggen) en dan maar naar huis.
De kinderen liggen nu in bed, Elena gaat morgen voor de eerste keer naar school dit schooljaar.
Ik heb nog even wat herpakt in mijn koffers, omdat mijn scheermesje en enkele andere dingen in de koffer moeten. De grote koffer weegt 69 pond (max is 70), de kleine koffer weegt iets over de 50. De handbagage weegt een 7 tal pond en ik heb dan ook nog de laptop bij met heel wat papierwerk in (ik hoop dat Pascal plaats genoeg voorziet …).
Maandag 16 augustus
Niet zo goed geslapen vannacht – waarschijnlijk omdat ik vandaag terugkeer naar België en piekeren of ik alles heb wat mee moet en zo.
In de voormiddag nog gauw wat computerwerk gedaan voor Claudio, de koffers afgewerkt, me klaargemaakt voor de trip naar Atlanta en de vlucht.
De laptop werd ingepakt en op naar de luchthaven.
Na de vlucht zal ik het reisverslag 2004 afwerken. (Misschien dat ik tijdens de vlucht nog iets noteer en dan morgen gelijk mee upload.)
Ik zit nu in het vliegtuig – ik ga geen foto maken, maar ik heb hetzelfde aan de hand als met de reis naar hier – er zit iemand voor me die groot is en mijn zicht op de film verhindert. Ik ben gaan vragen of hij wil wisselen met zijn vrouw – neen zei hij – en ik moet dat begrijpen – hij heeft lange benen en kan dus moeilijk op een window seat gaan zitten.
De film nu is Jersey Girl – die man voor me heb ik gevraagd om “laag” te gaan zitten. Dat doet hij – dus nu kan ik toch nog de film bekijken.
Tussendoor – de security check ging vlot – ik kwam aan in Atlanta om ongeveer kwart voor 3. Tegen kwart voor 4 was ik Anne-
Ik was vroeg genoeg op de luchthaven, dus heb ik nog iets kunnen gaan drinken. Tussen de sigaretten door (in de smoke lounges) had ik enkele bud’s in enkele bars op de luchthaven.
Op het vliegtuig zit ik nu – het is 01.17 Belgische tijd – achter ongeveer 7 uur ga ik landen. Het avondmaal komt er aan – even afsluiten met mijn verslag.
Dinsdag 17 augustus
Het is intussen al woensdag geworden. Toch nog even het reisverslag afsluiten.
De vlucht:
Al bij al goed verlopen. Natuurlijk zat er weer iemand twee rijen voor me ‘in de weg’ net zoals de vlucht naar de States. Ik ben nog vriendelijk gaan vragen of hij wilde wisselen met zijn vrouw (van plaats dan), maar dat was kortweg neen. Hij had te lange benen om aan een venster te gaan zitten.
Er maar het beste van gemaakt en geprobeerd wat te slapen. En dat lukte voor enkele uurtjes.
Aan de gate zette ik mijn gsm terug op. Dat was de opdonder voor deze reis: er stond een berichtje op dat een van onze vrijwilligers in het rode kruis, Alice, op 16 augustus (de dag voordien), overleden was in een verkeersongeval.
Thuis de koffers naar boven gesleurd en enkele dingen uitgepakt. Bij het opruimen vond ik een briefje. Weer een opdonder: ik moest vader eens bellen want mijn moeder lag in het ziekenhuis. Bleek dat ze al een hele week in het ziekenhuis was, maar aangezien het om onderzoeken ging, wilde mijn vader mij niet ongerust maken, daarachter in Amerika.
Dezelfde dag heb ik niet veel meer gedaan. Met enkele bestuursleden zijn we gaan condoleren bij Herman en Jordy en Inge. En we zijn een hele tijd bezig geweest met heel wat regelingen rond dit overlijden.
Nu is het woensdagavond. Er moet nog heel wat opgeruimd worden. De week Ardennen, die normaal morgen zou starten, is ingekort en we gaan na de begrafenis van zaterdag en de diensten van zondag, maandag vertrekken voor een drie tal dagen.