REISVERSLAG

19 juli tot 26 augustus 2005

19 augustus tot 27 augustus

19 augustus

Bijna verslapen. Gisteren nuchter de wekker gezet, maar blijkbaar toch iets fout gegaan. In plaats van 5 uur op te staan wordt ik even wakker en kijk ik naar de wekker: 5.32! En we moeten vertrekken om 5.45!

Zo snel mogelijk aangekleed, enkel het hoogst noodzakelijke aan hygiëne en het lukte!

Het was nog pikkedonker toen we begonnen met het wassen van de ambulances.

Tussen de ritten door, werden taken afgewerkt: medicijnkoffers is voor Claudio, striping aanbrengen was een taak voor Greg.

Andy was ook aan het werk.

Claudio (door mijn verslapen) vergat de breadrolls mee te nemen. Die bracht Anne-Mie dan maar na, toen ze Elena naar school had gebracht. Ze heeft ook snel een foto gemaakt.

Onze twee eerste oproepen waren respectievelijk een 89-jarige vrouw met ‘chestpain’ (hartaanval) en iets later een vrouwtje van ongeveer 70 die ademhalingsproblemen had. In België doen we hetzelfde als hier in behandeling, het enige verschil is dat in België de MUG erbij komt voor infuustherapie, terwijl hier de paramedic deze taken zelf aankan.

Intussen bijna 11 uur. In de recreatiezaal van WEMS was het afscheidsfeestje voor Tom (onze chauffeur) begonnen. Hij verlaat WEMS en gaat naar Murray EMS. Vanaf dan ook andere chauffeur en ziekenwagen voor onze ploeg.

Greg was opgeroepen voor een ongeval. Daar aangekomen stelden ze vast dat ze de draagberrie vergeten waren! Dat was onze opdracht nu: een draagberrie op onze draagberrie en die in prioriteit naar het ongeval brengen! Doordat alles zo snel moest gaan was de camera blijven liggen in de andere ziekenwagen. Geen foto’s kunnen maken. En dat was jammer, want het was spectaculair genoeg: sheriff, brandweer, 2 ziekenwagens, …

Een volgende opdracht bestond erin een ‘critical care’ over te brengen naar een ander ziekenhuis. Alles erop en eraan: monitoring, infuzen, bloedsuikermeting, saturatiemeting, … In België zou een verpleegkundige meegaan, hier is de paramedic genoeg opgeleid.

Verder die dag 3 ritten om vrouwtjes van het ziekenhuis naar het rusthuis te brengen. Ik maakte me nuttig door bij het overbrengen naar bed of berrie, de onderbenen te ondersteunen. Maar toch stond ik weer een keer nutteloos erbij, want één vrouwtje had geen onderbenen meer.

We hebben die dag 1 ongeval zelf gereden.

En de bestuurder had NIETS, geen schram, geen buil, … Dus nog een nutteloze rit. Aangezien dit ongeval in het spitsuur gebeurde, was er al snel een file van meerdere kilometers op deze drukke weg.

Claudio moest nog wat papierwerk verrichten op de dienst, dus kwamen we pas tegen 8 uur terug thuis.

Een lange vermoeiende dag.

20 augustus

 Weer redelijk vroeg moeten opstaan. We gingen naar een fondsenwerving op Emilies school. Om half 11 voormiddag begon een optreden van een artiest, die country-achtige liederen bracht. Het was een christelijke school, dus heel wat liederen hadden een godsdienstige inhoud, maar werden speels en modern gebracht. De kinderen dansten en zongen mee.

Het was veel te heet. We zochten al snel een schaduwplekje op. Na het optreden konden de kinderen zich uitleven in springkastelen, er werden dranken, hotdogs en koeken verkocht. Maar het werd warmer en warmer.

Dus besloten we naar Mc Donalds te gaan, zodat de kinderen konden spelen in de speeltuin IN de Mc Donalds, die dankzij airconditioning gekoeld is!

Thuis werd het zwembad klaargemaakt, en konden Emilie en Elena zich daarin uitleven. Tussendoor knipte ik de boom wat bij, en werkte ik aan mijn verslag.

Straks ga rijden met Andy. Die heeft (speciaal voor mij) afspraken gemaakt met de sheriff, Varnell Police, Cohutta Police, … om een grote roadblock op te zetten.

Tot het zover was deden we wat opruimen buiten en nadien (want het was toch weer veel te heet), wat spelen in het zwembadje.

Daarna me maar klaargemaakt en wachten op het telefoontje van Andy, om te kunnen vertrekken.

Rond 9 uur kwam het telefoontje: de ride-a-long ging niet door; enkele collega’s hadden een andere opdracht gekregen. Het zal voor een ander jaar zijn.

21 augustus

Rustige dag. Claudio werkt. Wachten tot ’s avonds om te gaan eten met Rusti en Carl, en te gaan bowlen nadien.

Leuke auto die ze zich hebben aangeschaft:

Het bowlen was ook leuk, zeker de hulpmiddelen voor de kleintjes!

22 augustus

Na de brunch gingen Claudio en ik naar Eastridge; Claudio moest voor Adam iets financieels regelen op de bank daar. Een keer dit klaar gingen we door naar Chattanooga, naar een army surplus zaak. Claudio heeft weer iets bij voor zijn collectie.

Terug richting Dalton. Daar ook even naar de army surplus gegaan.

Nadien nog wat gewerkt aan het deck.

’s Avonds wat gepruld aan de computer – om te proberen de dvd’s toch nog allemaal klaar te krijgen.

23 augustus

Paniek in huis. Gisteren merkte ik dat een videoband ontbrak. Dat was vandaag dus zoeken! Gelukkig heeft Anne-Mie hem gevonden. Nu kan ik ook verder met het werken aan de dvd’s.

Ik ga proberen zoveel mogelijk dvd’s af te krijgen, daarom heb ik ook de dag school met Jacky afgezegd (en ik moet zo vroeg niet op).

In de namiddag hebben we alles klaargemaakt voor het bezoek van Kristina, Brian en de kinderen; we bereidden een gourmet voor, typisch Belgisch.

Het was een gezellige avond, alhoewel de kinderen af en toe wat wild waren. Het rustige van de Belgische manier van eten, viel wel in de smaak van de Amerikaanse kennissen. Ze moesten wel even wennen aan de kleine porties (Brians bord en pannetje waren overvol de eerste keer, waardoor hij zijn eten niet echt gebakken kreeg).

24 augustus

Vroeg opgestaan en dadelijk aan het werk gegaan. Heel wat dvd’s kunnen bewerken. Heb echter problemen met één dvd: België. Weer iets voor Perry om over na te denken.

’s Avonds van de restjes van gisteren spaghetti gemaakt; heerlijk.

25 augustus

Tussendoor aan de dvd’s gewerkt en tussendoor gepakt.

Dikke problemen met pakken. Alle twee de koffers zitten vol. Ik heb nog materiaal over. Eén koffer weegt te veel. Zoek daar maar eens een oplossing voor!

Dus alles maar herpakken, vacuümzakken gebruiken om alles erin te krijgen. Dichtdoen, de weegschaal op, terug opendoen, herpakken, … Uiteindelijk wegen de koffers 70 pound (35 kg) en 56 pound (25,5 kg), en heb ik als handbagage een reistas die ik als geschenk kreeg bij de parfum (ongeveer 8 kg) en de laptoptas. Dat wordt morgen sleuren …

’s Avonds heb ik nog voor Claudio wat muziek gedownload en op cd gezet. Zo is die ook weer tevreden!

26 augustus

Vermoedelijk gaat die dag er als volgt uitzien:

Opstaan rond 10 uur

Me rustig klaarmaken en verder af pakken.

Wat eten.

Tussendoor nog misschien wat aan de dvd’s werken.

Tegen half 2 vertrekken naar Atlanta, ik moet er zijn rond half 4.

Om kwart voor 6 namiddag vertrekt de vlucht.

Tijdens de vlucht: filmpje kijken, whisky drinken zodat ik wat kan slapen, …

27 augustus

 Aankomst vermoedelijk 10 minuten over 8.

Pascal en Jetty zouden me komen halen. Ik vewacht door douane te geraken tegen 9 (als ik niet te lang op de koffers moet wachten).

Tegen 11 terug THUIS.

Pascal helpt me nog de koffers naar boven te brengen (hoop ik).

Samen met Jetty de koffers uitpakken en iets gaan eten.