REISVERSLAG
19 juli tot 26 augustus 2005
11 augustus tot 18 augustus
11 augustus
Weer een rustige dag. Claudio is werken, Elena is naar school, …
Ron belde iets voor 2. Moesten het echter kort houden, want we gingen Elena afhalen aan school.
De bussen stonden al te wachten, de auto’s stonden al aan te schuiven.
De regel is hier: stopt een schoolbus om leerlingen op te halen af te zetten, dan stopt ook alle verkeer (in alle richtingen).
En het maakt niet uit of het een weg is met 2 rijbanen of met 5 – alle verkeer moet stilstaan tot de bus het stopbord dichtklapt.
Voor de rest vandaag heb ik mijn pc eens volledig opgekuist en volledig geüpdatet.
Tussendoor nog even naar de winkel geweest (en ik heb nu eindelijk ook iets gevonden voor Bea).
12 augustus
Eerst het reisverslag bijgewerkt en wat gepruld op de pc. Rond de middag ging ik me klaarmaken, want vandaag ging ik weer mijn jaarlijkse ride-
De politieagent die me dit jaar ging meenemen heet Abraham Chiesa, afkomstig van de staat New York, kind van een Spaanse vader en een Amerikaanse moeder (die ook nog wat ‘hispanic’ bloed had). Gevolg: een echte Amerikaan met het uitzicht van een Mexicaan. Ideaal dus om in Dalton te werken. Hij spreekt vloeiend Spaans, zodat hij goed kan communiceren met de Mexicanen hier.
In het begin van de shift al dadelijk een oproep: een hispanic was bedreigd door anderen hispanics. Uiteindelijk werd er geen klacht neergelegd, aangezien hij de daders toch niet kon beschrijven of herkennen.
Dan maar de volgende opdracht: Een garage-
Terug moeten rijden naar de eerste oproep. Het was de uitbaatster van de appartementen die gebeld had om de bedreiging door te geven. Zij was niet tevreden dat er geen rapport werd opgemaakt. Want zij had wel een getuige en een nummerplaat van de bedreigers. Alhoewel de getuige de daders niet zou kunnen herkennen (en een rapport dus niet veel nut heeft) werd er toch maar een opgemaakt om haar gerust te stellen. Haar bekommernis was het probleem van de gangs, als er niets zou gedaan worden dan wordt er ook niets veranderd aan het probleem.
Tijdens een rustig moment (algemeen een hele rustige dag) reed de agent me naar het gebouw waar de gangs geregeld samenkwamen. Het was een verlaten fabriek, vol met graffiti (binnen en buiten) die de namen van de gangs aangeven.
Bijna twee uur rondgereden, met pogingen om iemand te kunnen laten stoppen (al was het maar voor het niet dragen van veiligheidsgordels, een kapotte lamp, …) Maar geen geluk.
Uiteindelijk een oproep voor een huiselijke ruzie (domestic disturbance). Omwille van de regen eerst in de auto blijven zitten, iets later dan toch maar gaan kijken wat er aan de hand was. De man verdacht zijn vrouw van vreemd gaan. En aangezien hij dingen zei die gebaseerd waren op zelfmoordgedachten, konden we niet vertrekken voor een ziekenwagen was daar geweest. De ambulance nam de man mee voor een mentale check en wij konden vertrekken naar de volgende oproep.
Inbraak bezig (burglary in progress). Drie hispanics zouden een inbraak bezig zijn. Daar aangekomen stonden de drie ‘verdachten’ op straat. Uiteindelijk bleek dat 2 meisjes, de 3 jongens hadden binnengelaten (pa was op vakantie naar Mexico). Toen de neef (die moest letten op de meisjes) eens kwam kijken hoe het ging, moesten de jongens ‘vluchten’. De neef belde dus de politie, in de waan van een inbraak.
Op weg naar onze eetpauze opnieuw een oproep: auto-
Nog wat rondgereden en dan gaan eten in Evergreen.
Weer wat zitten rondrijden en zoeken naar ‘bad guys’ en overtreders. Hebben iemand laten stoppen omdat die geen nummerplaat had. Ook weer in orde, hier mag je een auto kopen en dan heb je 30 dagen de tijd om je nummerplaat aan te schaffen.
Van ellende (en de agent wilde me toch nog iets laten zien) een bar (café) gaan ‘inspecteren’.
Nog even helpen zoeken naar een dealer. Ook niet gevonden.
Tegen half elf heb ik me thuis laten afzetten.
Het was een leuke rit, een toffe agent, maar we hebben niet veel kunnen doen.
13 augustus
We gingen werken aan het deck – dat was althans de bedoeling. Tegen de middag begon het echter te regenen en onweren. Niets aan te doen dus. Claudio moest inspringen vanavond op het werk, Anne-
Geen probleem. De kinderen op het gemak in bed gestoken, enkele boeken voorgelezen, … Ze hebben de hele nacht goed doorgeslapen (had de babyfoon bij mij aan bed).
14 augustus
Het was bijna middag toen Claudio en Anne-
Deze party ging door in het Discovery Museum (waar we in het begin van de vakantie al eens naar toe geweest waren).
Na de party gingen we eten in Tortilla Factory.
Weer een gevulde dag.
15 augustus
Claudio werken, Anne-
Dus aan de computer gewerkt.
16 augustus
Hetzelfde als gisteren. Nadat we Elena gehaald hadden gingen we langs de mall om de laatste aankopen te doen voor ik naar België terugkeer. Anne-
17 augustus
Terug wat aan het deck gewerkt: de bloembak uitgebroken, en planken losgemaakt. Kon zelf niet veel doen, had last van mijn schouder. Tussendoor ging Claudio Emilie ophalen (Anne-
’s Avonds hetzelfde verhaal als de vorige dagen.
18 augustus
Gisteren al een gedeelte van het materiaal gehaald, vandaag de rest opgehaald bij Home Depot. Daarvoor moesten we eerst een truck halen. Andy had zijne meegebracht naar het werk, dus even bij Whitfield Emergency Medical Services (WEMS) langs om de auto’s te wisselen. Het was warm – we hebben gezweet – een douche was nodig nadien.
’s Avonds langsgeweest bij Monica en Izell. Deze avond was de enige mogelijkheid om hen nog te zien tijdens mijn verblijf hier. Monica had eten klaargemaakt en dat smaakte!
Terug thuis kleren bij elkaar gezocht, want morgen ga ik meerijden met WEMS.