REISVERSLAG 2014

Week 5: van 28 juli tot en met 3 augustus

Maandag 28 juli

Toen we vorige week vrijdag-avond de resterende steunbalken hebben gelegd, had ik al door dat de muskieten me gebeten hadden.

Ik heb niet gekrabd, maar met de dagen zijn ze toch wel duidelijker geworden.

Op mijn rechterbeen ben ik 24 keer gebeten, op mijn linkerbeen 29 keer, en dan nog één op mijn arm en één op mijn hoofd.

In totaal dus 55 muskietenbeten opgelopen op een uurtje tijd!.

Minder leuk nieuws is dat we met de hond Daisy naar de dierenarts zijn geweest. De dierenarts stelde al snel diabetes vast en een parasiet, die ze hier hartworm noemen. De dierenarts liet haar opnemen in het dierenziekenhuis, tegen onze zin in eigenlijk, maar voor het betere van Daisy. Vannacht zal ze aan een infuus gezet worden, om haar suikerspiegel te normaliseren.

Dinsdag 29 juli

Nadat Anne-Mie bijgeslapen was van haar derde nachtdienst op rij, reden we naar het dierenziekenhuis om Daisy op te halen. Ze ziet er wat alerter uit, maar ze blijft het moeilijk hebben met lopen en haar diabetes.

In ieder geval is iedereen hier blij dat ze terug thuis is.

Dan met Anne-Mie en Emilie naar enkele winkels: Claire’s en Hobby Lobby.

In Hobby Lobby is het altijd leuk winkelen: het is hier altijd Halloween, Christmas, 4th of July, …

Woensdag 30 juli

Donderdag 31 juli

Claudio wilde iets schrijven:

Vandaag hebben we een familielid verloren. Na 12 jaar hebben we Daisy moeten laten inslapen.

Ze had de laatste paar weken problemen met lopen en had meer dan de helft van haar gewicht verloren. De dierenarts stelde diabetes vast en nog een paar andere problemen.

We zullen haar missen!

Ze laat een groot gat achter in onze familie dat moeilijk zal te vullen zijn; een beste vriend voor ons allen, een surrogaatmoeder voor de meisjes, een beschermer en bewaker.

Voor jullie die haar gekend hebben: herinner haar zoals je haar kende.

Voor jullie die haar nooit hebben gekend: weet dat je iets miste.

Dan was het tijd om Elena af te halen aan het ballet. Maar eerst reden we langs Sonic, voor enkele drankjes. Natuurlijk maakten ze hier weer fouten in de bestelling, waardoor we extra coupons kregen.

‘s Avonds maakte Anne-Mie macaroni and cheese, en na het eten keken we nog wat tv.

In de voormiddag met Anne-Mie naar enkele ‘tweedehandswinkels’ gegaan.

Tegen de middag moest Emilie afgehaald worden bij het tennis. Zij wilde een egg-sandwich. Ze had daarvoor een recept opgezocht op het internet. Ik heb die maar voor haar klaargemaakt.

In de namiddag nog enkele tweedehandswinkels gedaan.

We hadden afgesproken om half 7 om te gaan eten bij Iron Gate (die overgenomen is door een andere keten en nu eigenlijk ‘Hamilton’s Food & Spirits & The Pizzeria’ heet), met Kristina, John, Jack, en Michelle (John’s zus uit Ierland) met een vriendin, Marie-Anne, met haar kinderen, … In totaal waren we met 12.

Maar eerst moesten we nog langs Mieke, die net terug was van België en iemand had meegebracht die een wonde had en verzorgd moest worden. Daarvoor hadden ze Anne-Mie nodig. Terwijl Anne-Mie haar verzorging deed had ik een leuke babbel met Mieke en Monica (die er ook nog was).

Het eten in Iron Gate was lekker en het was plezant. Tussendoor gingen John, Michelle en ik buiten even roken.

De laatste dagen waren dus emotioneel erg zwaar.

Daisy werd begraven in de voortuin. De kinderen hadden elk een vriendschapskettinkjes gekocht (dubbele ketting met bff-symbooltjes), waarvan ze gisteren telkens één exemplaar rond Daisy haar nek hadden gehangen. Ze werd begraven met de kettinkjes. Gisteren hadden ze ook al voetafdrukken genomen op mini-canvasjes en een herinneringstegel gemaakt met haar voetafdruk, naam, geboortedatum en versieringen van steentjes.

De laatste dagen werd Daisy nog zo veel mogelijk verwend en kreeg ze extra veel aandacht.

Maar we moeten verder. Om de gedachten te verzetten gingen we naar Chattanooga. We vertrokken nadat Marie-Anne die gast had langsgebracht om verzorgd te worden.

Ollie’s (opkoper van overstocks en faillissementen), Harbor Freight (gereedschappen) en Northeastern Salvage stonden op het lijstje. Bij Ollie’s werden enkele koopjes gedaan. Voor Harbor Freight hadden we coupons bij voor gratis rolmeter, scharen, … (zonder aankoopverplichting). Andere coupons gaven extra 25% korting op enkele tools die Claudio nodig had.

Om half 7 was afgesproken in Cheddar’s (Amerikaans eten) met Rusti en Carl. Nadien gingen we nog door naar Dairy Queen voor een ijsje. Het was half 10 toen we afscheid namen van Rusti en Carl in Chattanooga. Zij vertrekken voor een tijdje naar Califonia (naar hun zoon).

Dan werden we nog uitgenodigd door Alan en Mindy Woods om nog iets te gaan drinken bij hen. Ik bleef maar één Bud Light Lime en ging dan naar huis; ik wilde eens wat vroeger in bed, maar het was al weer bijna half twaalf. Claudio en Anne-Mie bleven nog wat langer.

Vrijdag 1 augustus

Toen ik opstond was Claudio Elena wegbrengen naar een verjaardagsfeestje. Emilie was naar het tennis. Anne-Mie was volop bezig met de voorbereidingen van onze uitstap naar de Golf van Mexico, die plaats zal hebben van morgen (zaterdag) tot en met dinsdag volgende week.

Ik heb ook maar mijn tas gepakt.

Mieke is nog eens langsgekomen met die gast voor verzorging. Zij vertrokken en Claudio kwam terug thuis met Emilie.

Met Anne-Mie en Claudio nog even voor het zwembad gezorgd. Dan ging Anne-Mie rusten voor haar nachtshift. Claudio en ik klusten was buiten: kleine herstellingen uitvoeren, enkele spullen van Daisy opruimen, de barbecue verder poetsen voor volgende week, …

Tegen half 6 vertrok Anne-Mie naar het werk. Emilie ging naar vakantie-bijbel-school.

Rond half 9 belde Brent dat Claudio Elena kon komen halen. Ik bleef thuis om Emilie op te vangen als zij terugkomt van haar activiteit.

De kinderen het bed in, en Claudio en ik laadden al voor een stuk de tassen in de auto, voor onze trip naar de Golf van Mexico.

Nog wat tv gekeken en op tijd het bed in, want morgen vertrekken we al tegen 8 uur ‘s morgens.

Zaterdag 2 augustus

Zondag 3 augustus

Uiteindelijk vertrokken we om 9 uur richting Panama City Beach, Florida.

Een trip van 6u en 14 min (als we doorrijden en geen files tegenkomen) over 375 mijl (604 km).

Er waren lange saaie stukken bij, maar ook stukken doorheen steden zoals Atlanta, Columbus, Eufaula, Dothan, …

Onderweg sliep Anne-Mie om uitgerust aan te komen in Panama City Beach. De kinderen keken dvd’s.

Mc Donalds was ons rustpunt om iets te eten.

Eens aangekomen werd er ingecheckt. En dan naar de condo.

We hadden een heel mooi zicht op de Golf van Mexico vanuit ons appartementje.

Daarna gingen we de omgeving verkennen en we wandelden naar Pier Park.

Op Pier Park is er van alles te doen: winkeltjes, restaurants, ‘kermisattracties’, … Er loopt dus veel volk rond.

De wachttijden aan de restaurants liepen vaak op tot meer dan een uur.

We konden het ‘snelst’ terecht bij Back Porch . Dit is een restaurant met redelijk wat vis op het menu. Heerlijk gegeten en ook veel, en toch betaalbaar.

Intussen was het al donker geworden. We wandelden terug over het strand. Eerst liep ik met blote voeten, tot ik in het licht van de zaklampen (gsm’s) al die krabbetjes zalgkruipen op het strand. Maar gauw de teenslippers terug aan.

In het appartement werd dan uitgepakt en werd alles klaargemaakt om te gaan slapen.

Iedereen was blijkbaar erg moe van de trip gisteren. Het bleef lang stil in de condo.

Na een brunch gingen we ons amuseren op het strand en in de Golf.

Heerlijk warm weer! Zonnen en zee!

Het water is echt helder! Als ik tot de nek in het water stond, kon ik nog altijd zien hoe meerdere vissen aan mijn tenen aan sabbelen waren. Gewoon een raar gevoel, waar ik niet echt blij mee was. En als je dan probeerde te blijven stappen dan voelde je regelmatig dat je tegen een visje aan ‘stampte’. Gelukkig hadden we floaties bij.

‘Daddy says that you’re a wussy’, kwam Emilie af. Maar zij bleef ook niet stil staan … En Claudio had waterschoenen aan …

Het water was aangenaam: warm en extreem helder. Je zag dus de vissen/visjes rondom je zwemmen.

Tussendoor eens naar de bar om iets te drinken.

Tegen 5 uur gingen we ons klaarmaken om te gaan eten.

Gisteren waren we er niet binnengeraakt. Vandaag wilden we absoluut naar Margaritaville om te gaan eten.

Claudio ging onze naam op de lijst zetten en dan hadden we nog ruim de tijd om nog wat te wandelen op Pier Park.

Het was druk in Margaritaville. Maar het was het wachten waard.

Heel speciale inrichting van de zaak. Echt tof.

Goed eten en niet overdreven duur.

Een aanrader voor een volgende keer.

Zon en zee, enkele drankjes en goed eten, … het maakt je moe.

We gingen dan ook op tijd het bed in.