Reisverslag 2002

USA2002-01 USA2002-02 USA2002-03 USA2002-04 USA2002-05

Week van 2 tot 10 juli 2002


 Dinsdag 2 juli


Ik moest al vroeg op. Om kwart na 7 zou mijn vader mij halen om me te brengen naar Zaventem. De rit naar Zaventem verliep vlot. Er stond al een hele rij volk te wachten om in te  checken. Dus maar aanschuiven. Alles verliep vlot. Mijn grote koffer was net op gewicht. 31,800 kg. De kleine koffer woog net geen 30 kg.


Dan gauw een pint drinken met de ouders en daarna naar de gate waar mijn vliegtuig zou vertrekken om 10.40 uur. Heel raar, maar er stond geen vliegtuig aan de gate. We begonnen ook pas laat met “inschepen” = om half 11 pas. Dan via de tunnel naar buiten waar bussen ons opwachtten. Die brachten ons naar het vliegtuig. Pas om half twaalf begon het taxien. De vlucht zelf verliep vlot, ik kreeg meerdere whisky’s en rode wijn. Op tijd landden we in Atlanta.


Toen ik mijn koffers ging claimen was Claudio net aangekomen om me af te halen.


Het verkeer in Atlanta was druk en we moesten even in de file staan. In de buurt van Dalton ging ik traditioneel mijn eerste Amerikaanse hamburger eten in Burger King.


Daarna reden we door naar 105 Sioux Trail. Anne-Mie wachtte ons op, samen met Elena en Emilie.

Even wat bijbabbelen en dan koffers uitpakken. Ik zou beter een vrachtbedrijf beginnen. Van de hele bagage die ik bijhad was nog geen 10 kilo van mij.


Ik had ‘op bestelling’ meer dan 20 kilo chocolade bij, 5 paar Birkenstock schoenen, boeken, … en zelfs een volledige poppenwieg …

USA2002-01 USA2002-02 USA2001-4

De rest van de avond vulden we met bijbabbelen over hoe het in Belgie is, en over hoe het in Amerika gaat.


Woensdag 3 juli


Na een vermoeiende reis (gisteren) probeerde ik bij te slapen, zodat ik geen jetlag zou hebben. Ik werd wel wakker om 4 uur ’s nachts, maar verplichtte me zelf er toe te blijven liggen. De volgende keer werd ik pas wakker om 10 uur. Toen ben ik maar opgestaan.


Na een ontbijt en douche gingen Anne-Mie en ik  (en de kinderen) winkelen en boodschappen doen.


Eerst langs de bank om vast te stellen dat mijn geld dat ik overstuurde nog niet is aangekomen.


Dan naar WallMart om voedingswaren in te kopen. Anne-Mie en ik kochten natuurlijk veel meer dat eigenlijk nodig was. Ik kocht heel wat spulletjes, typisch Amerikaans, als cadeautjes voor mensen in België, en ook al heel wat kleren (jeansbroek, short, tee, ondergoed, …) (ik moest wel want had niet veel meegebracht uit België).


Wat Claudio en ik gisteren aan het gekken waren over mijn werk dat ik hier moet leveren (grapje) kwam toch uit: vandaag heb ik het zwembadje kunnen kuisen. Maar dadelijk erna heb ik ook van het water kunnen genieten. Lekkere 33 graden buiten en plonsen in het water.

Na het avondeten nog vlug de website aangepast en dan genoten van wat tv-kijken.


Morgen is het ‘the 4th of July – Amerikaanse onafhankelijkheidsdag. Ben benieuwd wat we gaan doen …


Donderdag 4 juli


Wauw ….. the 4th of July – America’s Independence Day


DE reden om dit jaar vroeger naar de States te komen


En wat valt dat tegen ….


OK, de mensen zijn gekleed met shirts met vlaggen op, je ziet de stickers op de auto’s, … en in Wal*Mart (en nu is het goed geschreven) zag ik zelfs een vrouw die haar nagels van haar (dikke) tenen en duimen bekleefd had met speciale ‘american pride flag stickers’. De andere nagels waren met de nationale kleuren geverfd (blauw – rood – wit). Daarom wachtte ik niet langer – ik moest een tattoo hebben van een Amerikaanse vlag (alhoewel ik er al een heb op mijn schouder).

Prijsvraag van de dag: Welke tattoo is niet echt?


Pa en ma kunnen echter gerust zijn – het is maar een tijdelijke tattoo (3 tot 5 dagen).


Ik zei – wat valt dat tegen - - Awel, ik verwachtte speciale activiteiten, toffe dingen om te zien, … Neen, het bleef bij versieringen van auto’s en officiële gebouwen, zoals vb. City Hall in Dalton.

Voor de rest was er weinig verschil met andere dagen. Sommige mensen hadden vrij, maar niet die van Wal*Mart, niet die van de antiekmarkt waar we geweest zijn, …


Ok, nog 1 groot verschil met andere dagen.

Amerikanen zijn er dol op: VUURWERK (zeker in Georgia waar het eigenlijk niet mag)


Dus wij ’s avonds naar vuurwerk kijken.

’t Is te vergelijken met Nieuwjaar bij ons – op alle mogelijke plaatsen wordt vuurwerk afgeschoten. En de ene vindt zich beter dan de andere en wil ‘de betere’ zijn. Daarom gingen we naar Highland Forrest Country Estates (voor Belgen: een dikke-nekken-buurt).


 Een impressie …

Daarna nog even dit verslag gemaakt en toen het bed in (na de nodige whisky’s).


Claudio gaf me de raad om volgende keer eerst het verslag te maken en pas daarna de whisky’s te drinken – want ik typte nogal veel fouten (en corrigeren kost ook tijd).


Vrijdag 5 juli


Laat opgestaan. En direct voor de tv gaan zitten. Claudio had gebeld: op CNN werd rechtstreeks een achtervolging uitgezonden; een auto was op de vlucht gegaan voor de politie en … dat is hier nieuws. Met helikopters, meerdere politiewagens werd de achtervolging ingezet, - en live te volgen op CNN.

Na de brunch gingen we even winkelen in K-Mart. Ik moest toch postkaarten hebben om naar Belgie te sturen?


Op de terugweg kwamen we voorbij het kerkhof.

Volgens mij kan dit niet in Belgie: de ‘begravers’ waren blijkbaar op lunchpauze in de stad en onderbraken zo letterlijk hun werk. De kist stond er nog, het gat was half gegraven, … maar voor de rest geen kat in de buurt.

Buiten was het heerlijk weer vandaag. In de namiddag, met ongeveer 36 graden in de schaduw, kon ik natuurlijk niet anders dan nog maar eens in het badje te gaan en nadien wat te zonnen.

Na een heerlijke pizza was het tijd om de website aan te passen, wat tv te kijken (samen met de babysit Amanda) en (alleen) mijn bed in te trekken. Morgen gaan we een boottocht maken. Ben benieuwd …


Zaterdag 6 juli


Voormiddag niet veel gedaan. Namiddag even gaan winkelen en dan naar Tennessee. Daar gingen we bootje varen op het Nickajack-lake (een stuwmeer op de rivier de Tennessee). Ze zouden gaan met een ponton-boot. Aangekomen in de haven gingen we met Randy en Paula (kameraad  van Anne-Mie en Claudio) de boot van Randy’s schoonouders op. Zij wachtten ons reeds op.

Het was een leuke trip op het meer, die meerdere uren duurde.


Onderweg was er veel te zien.

Het werd even spannend toen Claudio het stuur mocht nemen. Wij ons niet bedenken en dadelijk naar reddingsvesten zoeken. Gelukkig hadden we ze niet nodig.

Even daarna mocht ik de boot besturen. Toffe ervaring.

Na onze boottocht gingen we ons even opfrissen bij Randy’s schoonouders. En dan naar Dade County voor het vuurwerk ter ere van 4 juli, ingericht door de brandweer en sheriffs-department.


Er was animatie voorzien: enkele groepjes kwamen het beste van zichzelf geven.

En dan was het tijd voor het vuurwerk. Dit duurde iets korter dan het vuurwerk op de 4de juli, maar het was zeker zo mooi. Net voor het vuurwerk werden eerst nationale liederen gezongen, enkele brandweermannen brachten de Amerikaanse vlag aan, er waren enkele korte toespraken, en tijdens het vuurwerk werden we door teksten en muziek teruggebracht naar de essentie van ‘the 4th of July’. Het ging er patriottisch aan toe, er waren wel 1500 toeschouwers, … te gek gewoon.

We kwamen pas terug om half twaalf. Tijd om het bed in te gaan.


Zondag 7 juli


Vanavond zou er een barbecue zijn bij Claudio. Darryl en Viviane, Jerry en Karin (allebei met kids) zouden overkomen. Dus door de dag was er heel wat werk om alles klaar te krijgen.


Ik vermeldde het al in vroegere reisverslagen, maar niemand die mij geloofde. Nu heb ik – dankzij de medewerking van Anne-Mie – eindelijk bewijzen dat ik hier MOET werken.


 

We zouden dus met 12 personen blijven eten, doch dat ging niet door. Op de valreep – we wilden net aan tafel gaan – werd Jerry erg ziek. Gelukkig kuiste Karin bijna alles op, maar Anne-Mie heeft ook nog werk gehad om het toilet enzoverder proper te krijgen. Zij gingen dus maar naar huis. (Jerry had de hele dag buiten baseball gespeeld – oververhit??? – in ieder geval – het was hem niet goed bekomen.)


Met achten probeerden wij dan maar het eten dat voorzien is voor 12 op te werken. Neen, inderdaad niet gelukt – we zullen nog wel de rest van de week barbecue eten (wat wel heel wat scheelt aan mijn portemonnee).


Het was leuk, het was lekker, het was gezellig, … En zo ging weer een dag voorbij.

Zouden we morgen gaan vissen? Zal ik de grootste hebben?

Dat zien we morgen …


Maandag 8 juli


Voor Elena en Emilie moet er een ‘speeltuintje’ gebouwd worden. Daar zouden we vandaag mee beginnen. Dus er moest gewerkt worden. In de hoek bij de konijnenkooi moesten we eerst alle onkruid wegdoen. Ook enkele bomen die er stonden moesten eraan geloven. Gelijk werd ook de appelboom afgedaan. Dat afdoen was geen probleem, maar dan moesten alle takken naar de weg worden gesleurd opdat de stad deze zou meenemen met het afval. Dat was wel zwoegen – en zeker in deze hitte. Gelukkig had Anne-Mie voldoende bier gehaald voor tussendoor.


Het geplande vissen ging niet door. Ricky en Marianne moesten weg gaan, dus dat zal voor een andere keer zijn.


Na een dag redelijk hard werken begonnen we ook de plannen van de speeltuin uit te tekenen. Het winkelen hiervoor zouden we morgen gaan doen.


We huurden via de satelliet een filmpje. ‘Oceans 11’ (of zo iets). Hele toffe film, en gelukkig gelijktijdig opgenomen, want door de hitte, het bier en de whisky heb ik de tweede helft van de film niet meer gezien. Die zal ik in de week opnieuw bekijken.


Dinsdag 9 juli


Eerst uitgeslapen en dan naar Home Depot – winkelen voor de speeltuin. Na ongeveer een uur hadden we alles wat we nodig hadden. Maar het was wel wat veel materiaal. Dus huurde Claudio de truck van Home Depot en zo brachten we alles naar huis. Het afladen moest vlot gaan want de truck langer houden dan 75 minuten zou extra geld kosten. Dus vlug 50 balken voor de omheining eraf gooien, al het hout voor de speeltuin afladen en opstapelen, … en dan dat ding terugbrengen.

Samen met de beton, nagels, hout, ankerijzers, … was Claudio effe 650 dollar kwijt. Maar ja, dan hebben we wel alle materiaal hier.

Omdat de speeltuin, die we kochten, wat groter was dan gepland, konden we beginnen met het verwijderen van de balken die er al stonden.

Nadien was het even relaxen met een Budweiser en wat spelen met water.

Weer een vermoeiende dag voorbij.


Morgen gaat Claudio werken en dat betekent dat ik een rustdag zal hebben.


Woensdag 10 juli


Nog maar eens lekker uitgeslapen. Na het ontbijt gingen we naar buiten. Emilie en Elena speelden in het zwembadje, Anne-Mie en ik zaten wat in de zon. Even laten kwam er bezoek van Jennifer met de twee kinderen. Gezellig babbelen, wat drinken, …

Het was vandaag gewoon te warm – 36 graden (in de schaduw). De zon brandde hard. Dus wij maar binnen de koelte opzoeken.

In de vooravond hadden we een serieus onweer. Het water viel met bakken uit de lucht.

Straks moet Anne-Mie gaan werken. Dus Amanda zal weer langskomen.

Vanavond ga ik dus tv kijken, babbelen met Amanda en haar helpen bij het babysitten.

Morgen is Claudio af. Dan gaan we beginnen met het frame van de omheining.