Reisverslag 2002

Week van 29 juli tot 7 augustus 2002

Maandag 29 juli

Uiteindelijk is de speeltuin afgeraakt. Ook maakten we alles klaar voor de komst van Kiwi (de hond): zijn hok werd herschilderd door Anne-Mie en Claudio en ik hielpen bij het plaatsen op de finale plaats.

Terwijl ik me ging douchen kwam Allen de woonkamer opmeten. (Claudio en Anne-Mie gaan een andere vloer in de living leggen.) Wat moest ik doen? Gewoon in mijn boxer naar de kelder sluipen?

Ik dus Claudio geroepen. Allen was in de keuken, dus ik sloop naar de trap. Aan de trap roept Claudio mij – en ik werd voorgesteld aan deze (voor mij) wildvreemde – in boxershort.

Na het avondeten gingen we dan nog maar eens winkelen in Wal*Mart.

Het was bijna 11 uur toen we terugkwamen.

Dinsdag 30 juli

Ik heb me serieus verslapen. Om half 1 werd ik pas wakker. Anne-Mie had het eten al klaar.

Na het eten ging ik vlug naar Dalton Police Department. Daar vulde ik de formulieren in voor mijn ride-a-long. Als data gaf ik volgende week maandag of dinsdag op.

Nu is het afwachten op de goedkeuring en de uiteindelijke beslissing van de politie.

In de vroege namiddag vertrokken Anne-Mie, de kids en ik naar Chattanooga.

Eerst gingen we Erlanger bezoeken. Dit is de plaats waar Anne-Mie werkt.

Ze werkt op de dienst van de zieke en te-vroeg-geboren baby’s. Ik mocht er natuurlijk geen foto’s van maken. De kleinste baby die ik gezien heb woog 680 gram en was ongeveer 23 cm groot (prematuur – 16 weken te vroeg geboren – en toen woog deze 460 gram).

Daarna naar de andere specialiteit van het ziekenhuis.

Nog gauw onze tickets halen.

En dan op naar het baseball.

Ik ben er enkele jaren geleden al eens geweest, maar het blijft een ervaring.

Tussen de spelen door was er animatie.

Kinderen werden gemotiveerd om hun afval op te ruimen door een ‘levende vuilnisbak’.

En Emilie begon mijn gewoonten over te nemen.

Woensdag 31 juli

Rustige dag. Even na de middag naar het plaatselijk museumpje geweest. En het museum was weer dicht – te weinig personeel – wel was het archief open. Dus daar maar wat rondgelopen.

Verder ging ik met Claudio shoppen in Wal*Mart.

En voor de rest … niks gedaan. Buiten veel te warm en veel te benauwd.

Donderdag 1 augustus

Bij de post zat mijn tee die wij gekocht hadden op e-bay.

Na het eten gingen Anne-Mie, ik en de kids naar Chattanooga – Hamilton Place, om nog maar eens te gaan shoppen. Ik moest nog enkele dingen van mijn shoplijstje hebben.

In de eerste drie winkels was de gezochte hair and bodywash niet te krijgen. Ik dus niet kieskeurig en in de vierde winkel maar dadelijk gekocht. Toen we in de 5de en laatste winkel met deze producten kwamen, bleek dat deze er nog gifts (cadeaus) bij deden.

Ik ben dan maar teruggewandeld naar de vorige winkel en alles teruggegeven. Met gewoon te zeggen dat ik van gedacht veranderd was kreeg ik mijn geld terug – dat ik dan even later opnieuw uitgaf in de andere winkel.

Wat ik erbij gewonnen heb? Enkele toiletzakken met producten CK in (gratis).

Nog enkele tee’s gekocht en iets gegeten.

Anne-Mie heeft hier leuke kerstcadeautjes gekocht voor Elena en Emilie. Ik kan er moeilijk een foto van bij plaatsen, want dan is de verrassing er af.

Het was bijna 9 uur toen we terug waren.

In ieder geval – MIJN shoplijstje ligt nu in de vuilbak. Ik moet niets meer hebben.

Wat ik moest hebben, heb ik (en meer dan op mijn lijstje stond ook). Als ik nu nog iets koop zal ik dat wel leuk vinden en zal ik dat wel kunnen gebruiken, maar dat zijn extra uitgaven.

Vrijdag 2 augustus

Ben met Claudio de betalingen gaan doen (stroom, telefoon, …). Dan even gestopt bij Office Depot – kijken naar de nieuwe dingen in de computerwereld. Daar kocht ik enkele programma’s die ik leuk vond.

Na onze pizza’s moest Anne-Mie gaan werken. Wij wachtten op Amanda.

Nog snel even de finishing touch aanbrengen aan de speeltuin.

En dan konden wij ook vertrekken.

Ons doel: het oude ziekenhuis ‘Memorial’.

Dit is een ziekenhuis dat verlaten is (asbest in de muren en zo.) Via een paramedic, die bekend is met het ziekenhuis, konden wij een tour gaan doen.

Chris leidde ons rond in het verlaten gebouw (dat soms door daklozen gebruikt wordt of door koppeltjes, …).

Met onze zaklampen op onderzoek in een donker sinister oord.

Chris en Jacky waren gewapend met revolvers – gewoon om zeker te zijn.

Onze tour deed ook het vroegere mortuarium aan. Je kreeg het er wel even koud van: de lijkenfrigo’s, de lijkenwastafel, … Chris en Jacky probeerden ons te verschrikken (zij slopen de kamer uit en kwamen via een andere deur terug binnen). Voor mij is dat niet gelukt.

Overal lagen nog spullen van 10 jaar geleden (toen is het gesloten). We brachten enkele souvenirs mee voor Claudio: een aantekenboek van het mortuarium uit 1956, enkele medicijnflessen van de jaren 80, …

De tour duurde ongeveer een uur, en tijdens de hele tour moesten we uitkijken voor security van het ‘nieuwe’ ziekenhuis. Regelmatig moesten we onze lampen doven en afwachten.

Als we iemand zagen op de parking was het van het zelfde. Echt legaal was deze bezichtiging niet, maar met Chris (die paramedic is bij dit ziekenhuis) was er eigenlijk weinig gevaar voor arrestatie of zo.

Oh ja, ik ben ook nog bij de politie langs geweest. Mijn achtergrond is nagekeken (gelukkig weten ze niets van Ferdi van vorige week) en ik ben dus goedgekeurd om mee te mogen rijden. Maandag of dinsdag zit ik dus weer een ganse shift bij een politieman in het patrouillevoertuig.

Zaterdag 3 augustus

Na het eten was Red Clay ons doel. Vandaag en morgen zijn er de ‘Cherokee days of recognition’ (erkenningsdagen voor de Cherokee-indianen).

Ik was er vorig jaar ook geweest – dus de teleurstelling dit jaar was redelijk groot. Er was heel weinig te doen: maar enkele standjes, weinig ‘echte’ indianen, … Maar kom, je kan niet alles hebben.

’s Avonds (Anne-Mie was werken) deden we nog even de boodschappen voor de barbecue van morgen.

Zondag 4 augustus

In het Trade en Conventioncenter was er een gunshow. Een beurs voor wapens en messen.

De grote hal zat vol met verkopers van geweren, revolvers, messen, … Best raar.

Als je binnenkwam moest je (als je er een bij had) je wapen laten zien aan de sheriff. Deze noteerde enkele gegevens en dan kon je binnen.

Er waren er heel wat die binnenkwamen met revolvers en geweren (om toebehoren of munitie te kopen), en er waren er heel wat meer die buitengingen met vuurwapens.

Net als naar de GB gaan en fruit kopen, zo ging het er hier aan toe.

Ook ik ging niet met lege handen buiten. Neen, ik kocht geen vuurwapen, maar een leuk mes.

Rond 5 uur kwam het volk voor de barbecue: Marie-Anne en Ricky, Monica en Izell. Junior en zijn lief en de zoon van Ricky waren er niet bij – alhoewel we er wel op gerekend hadden.

Het was een gezellige boel. Er werd heel wat gegeten, gebabbeld, …

Tegen 9 vertrokken de laatsten en moesten wij nog wat opruimen.

Maandag 5 augustus

Allen kwam voormiddag voorbij. Hij had een prijs gemaakt voor het parket te leggen in de living.

Einde van de week komt hij al werken. Dat stuurt wel enkele van mijn plannen in de war, want voor hij kan beginnen moeten wij de living leeggehaald hebben, het tapijt verwijderd, … Dus van die vierdaagse-trip zullen er nog maar twee overblijven, maar dat vind ik niet zo erg.

Wachten op het telefoontje van de Dalton PD. Geen telefoontje gekregen, ik dus zelf maar teruggebeld. Na heel wat verschillende personen en antwoordapparaten gehoord te hebben, kon ik uiteindelijk toch geregeld krijgen dat ik morgen om 3 uur mijn ride-a-long kan gaan doen.

Hier is het nog altijd veel te warm buiten om iets te doen (38 in de schaduw). Dus houden we ons binnen maar wat bezig met het huishouden, de kinderen, de computer, …

Dinsdag 6 augustus

Het parket moest gehaald worden. Dus gingen we met twee auto’s naar Piet om dat ding te halen. Piet stelde zijn landrover ook ter beschikking.

3.00 pm

Het duurde even voor we konden vertrekken. De shift wisselde om half 4 en dan kregen de agenten eerst nog een briefing. Tegen kwart voor 4 zat ik in de patrouillewagen.

3.55 pm

Er was een oproep van een vrouw, die ruzie had met haar kamergenote. Daar moesten we mee gaan babbelen. Een andere collega verwittigde even dat hij voormiddag al was gaan praten met die kamergenote en voorspelde wat er uit de bus ging komen.

De kamergenote zou alle bezittingen van de vrouw geschonken hebben aan de salvation army (leger des heils): haar kleren, alle persoonlijke bezittingen, …

Officier R. Lewallen beloofde dat zij zou gaan praten met de kamergenote.

Tussendoor: de sector waar de agente verantwoordelijk voor was noemde sector 4: het zuidwestelijke deel van Dalton (met o.a. Sioux Trail).

4.10 pm

Er was een hit and run (ene kleine was omvergereden en de auto die het gedaan had pleegde vluchtmisdrijf). De beschrijving van het voertuig kwam overeen met een voertuig dat bij ons in de buurt reed. Dus daar achteraan en de wagen aan de kant halen.

De beschrijving van de chauffeur kwam niet overeen met deze persoon. Na alles gecontroleerd te hebben bleek dat deze pech had om in de buurt te zijn geweest. We hadden de verkeerde.

4.20 pm

Oproep voor inbraak in auto (aan de Fuddruckers). De agente liet me overal bij meegaan, ik mocht dus mee gaan luisteren en ‘onderzoeken’ wat er aan de hand was.

Die gast had zijn auto geparkeerd aan zijn werk, met de vensters enkele cm’s open. Er werd ingebroken en hij was zijn portefeuille (met $ 20) en zijn cellphone (gsm) kwijt.

In afwachting op een nieuwe oproep babbelden we wat. De wetten zijn hier raar: voor een auto moet je de veiligheidsgordels dragen, voor een truck (pickup) hoeft dat niet als je 18 of ouder bent. Je mag dan zelfs achter in de bak gaan zitten als je dat wil.

5.00 pm

Oproep “suspicious person’ (verdachte persoon).

Iemand was op een openbare parking (aan een speeltuintje) zijn auto aan ’t herverven met spuitbussen.

De blauwe auto was al half rood toen we aankwamen. De nodige papieren werden gecontroleerd. De naam kwam overeen met iemand die gezocht werd. De geboortedatum echter niet.

Alles nog maar eens controleren. Het was toch niet de gezochte persoon.

Waarom hij op die parking zijn auto herverfde?

Van de huisbaas mag er niet aan auto’s gewerkt worden op zijn grondgebied.

5.25 pm

Auto-ongeval op Wallnutt Ave. Er waren geen gekwetsten, maar sowieso veel papierwerk. De vrouw die het ongeval veroorzaakte (achter op iemand in reed) gaf dadelijk toe dat zij verantwoordelijk was. Verder had deze vrouw een week geleden een boete gehad voor DUI (driving under influence) (dronken rijden). Omdat ze zo eerlijk was kwam zij er met een verwittiging vanaf.

5.45 pm

Mobilhome in panne op Wallnut Ave. En midden in de spits op een druk kruispunt (aan Steak and Shake). Er werd opgeroepen voor een takelwagen, maar tot die er was kon zij het verkeer regelen. Het duurde ongeveer 20 minuten eer deze situatie was opgeruimd.

6.20 pm

Oproep 10-69 (property damage) (beschadiging van eigendom). Dit was in sector 3, maar de agenten die daar verantwoordelijk waren haden een 10-76 (lunchbreak) (waren eten).

Een truck had een plastic buis verloren en die was op een andere auto terechtgekomen, met als gevolg: een deuk. Of de chauffeur van de truck het geweten heeft, zullen ze nooit kunnen achterhalen; men had geen nummerplaat genoteerd en de beschrijving van de truck en chauffeur trok nergens op.

Het was al druk geweest. Even snel tanken en daarna zocht de agente een schaduwplekje op, om – in afwachting van nieuwe opdrachten – enkele rapporten te schrijven.

Het bleef een hele tijd rustig.

8.00 pm

Kinderen waren aan het rondvertellen in de buurt dat er een explosie was geweest (en dat was niet waar), enkele agenten kregen de opdracht die kinderen te gaan zoeken. Natuurlijk hebben we ze niet kunnen vinden.

Het bleef rustig zodat de agente mij een rondleiding kon geven in de dispatching van 911.

6 dispatchers en 1 directrice leiden dat ding. Er is een dispatcher voor EMS (ziekenwagens), eentje voor brandweer, een andere voor police, nog een voor de sheriff’s department. De twee overblijvende zorgden voor opnemen van de telefoontjes en toezicht houden op het geheel.

De directrice gaf een hele uitleg bij het geheel en liet ons ook de backup-systemen bekijken: een enorme reservebatterij, de noodgenerator en het computersysteem dat alles op dvd opneemt.

8.40 pm

Missing child.

Een kind van 8 was vermist. Wij op weg naar de ouders. We vonden niet dadelijk het juiste adres. Gelukkig, want ongeveer 5 minuten later was een andere oproep om te zeggen dat het kind terecht was.

Om 9 liet ik me terug afzetten aan de politie en ging ik naar ‘huis’.

Ik wil Officer R. Lewallen hartelijk danken.

Ook gaf ze mij het lijstje met de 10-codes mee.

Ik had nog niet gegeten en mijn maag begon er om te vragen.

Ik was dan ook blij dat er nog wat spaghetti in de frigo stond.

Woensdag 7 augustus

Nadat ik verslag van gisteren gemaakt had, aten we wat en daarna begonnen we met het ontruimen van de woonkamer. Morgen en overmorgen maken we een trip naar Atlanta, en zaterdag komt Allen parket leggen. Dus vandaag moesten we die woonkamer leeg krijgen.

 Hierbij een foto van voor en na!