Verslag 2001
Week van 28 juli tot 4 augustus 2001
Zaterdag 28 juli
Vandaag gingen enkele gasten overkomen voor een barbecue. Om 4 uur werden de eersten verwacht, maar wij moesten nog vlug alles in orde en opgeruimd krijgen. De nodige drank werd koud gelegd, het noodzakelijke eten werd voorbereid. Iets na 4 was Kristina er met haar nieuwe vriend, Dan, en de twee kinderen. Tegen zessen kwamen dan Monica, Izell en Junior. Het werd een leuke avond. De laatste gasten vertrokken naar huis tegen 11. De hele dag was het goed buiten, 's avonds konden we een hele tijd buiten zitten. Toen het begon te onweren gingen we op de porch zitten.
Zondag 29 juli
Deze zondag was een echte rustdag. Buiten heeft het bijna de hele dag geregend en geonweerd. Binnen hebben we een spiegel opgehangen. Verder heb ik materiaal bijelkaar gepakt, want morgen gaan we op een trip naar Savannah. Het rijden zal ongeveer 6 uur duren. Daar blijven we dan 2 nachten slapen, en dan nog eens 6 uur terugrijden. Claudio en Annemie hebben me echter verzekerd dat het de moeite waard gaat zijn. Een volgende update van dit reisverslag zal er dan ook pas tegen woensdagavond zijn.
TUSSENDOOR: Ons bezoek aan Jack Daniels van vorige week werd ook door Jack Daniels zelf op het internet gezet. Gemakshalve heb ik de foto zelf afgehaald en ook in dit reisverslag verwerkt.
Maandag 30 juli
Vandaag startte dan de trip voor 2001, met als bestemming:
Voor we vertrokken nog even nakijken op de kaart, hoe we moesten rijden. Savanna ligt op 331 mile van Dalton (of 331 x 1.609344 = 533 km).
Om 7 uur vertrokken we en onderweg maakte ik deze foto. Mijn kennissen uit Neeroeteren zullen wel weten waarom.
We reden in een stuk door tot in de buurt van Dublin; daar maakten we een tussenstop om onze benen te strekken en wat te eten. Tijdens een vorige trip naar Savannah -
Na onze picknick ging het verder naar Savannah. Rond 2 uur kwamen we er aan en onze eerste taak was een hotelkamer vinden. Geen probleem. Quality Inn werd ons hotel: dubbele kamer, elk met TV, whirlpool-
Vlug onze spullen uitpakken en dan op weg naar:
Heerlijk zwemmen in de Atlantische Oceaan. Genieten van een wandeling op het strand en op de pier. Heerlijk.
Na het zwemmen gingen seafood eten bij de Crab Shack. Een raar restaurantje, maar met goed eten.
We zitten aan de oceaan, in een gebied met veel kans op hurricanes (tropische stormen). Gevolg: veilig bouwen is noodzakelijk. Om springvloed de baas te blijven bouw je best in de hoogte. Daarmee dat deze trailer op blokken staat (waarschijnlijk kostte het meer om de trailer zo hoog te zetten (blokken, trappen, ...) dan dat de trailer op zich waard is).
's Avonds gingen Claudio en ik een Ghost Tour doen. Om 9.30 zou de wandeling beginnen op een van de velel pleintjes die Savannah telt.
De gids leidde ons rond door het oude gedeelte van de stad en vertelde ons heel wat verhalen over huizen die door geesten bezeten waren. Zo zagen we heel wat huizen en kregen we heel wat geschiedenis over Savannah te verwerken.
In een huis zat de geest van een overleden leerkracht, die nog steeds "les geeft" 's nachts, want 's morgens zijn er heel wat zaken veranderd van plaats. In een ander huis waren er een achttal geesten die het huis soms overhoop haalden; en verantwoordelijk waren voor de dood van enkele mensen. De geesten van enkele piraten zijn nog aanwezig in een gang onder het Pirates House. Er was het verhaal van een geest die 's nacht opstond uit zijn graf, een pint ging pakken en dan terugkeerde. ...
Deze leuke wandeling duurde anderhalf uur. Nadien zijn we teruggereden naar het hotel, waar Annemie al ingedommeld was.
Dinsdag 31 juli
Eerst verkenden we Savannah met de Gray Line Tour.
Deze trolley reed ons rond in Savannah en vertelde over de geschiedenis van de stad en haar gebouwen. Er werd ruim aandacht besteed aan beelden, gebouwen en personen die een rol hadden in het boek en de film: "Midnight in the garden of good and evil". Het boek gaat over een moordzaak uit 1982, effectief gepleegd in Savannah. De personages die in de film meespelen zijn vaak ook de echte personen die in het boek staan. De film moet je zeker eens bekijken. Zo krijg je ook een indruk van Savannah.
Na de tour ging Annemie met Elena terug naar het hotel. Claudio en ik gingen Savannah verder verkennen -
Savannah is een havenstad. In het verleden was Savannah een van de belangrijkste uitvoerhavens voor katoen, komende van de plantages. Deze plantages werkten met slaven. In Savannah werden dan ook heel wat slaven verhandeld. De rijke inwoners van de stad hadden huisslaven. En dat was het leuke aan dit huis:
De linkse foto geeft een totaalbeeld. Op foto 2 staat de eigenlijke woning, foto 3 geeft het slavenverblijf weer en foto 4 is het koetshuis. De slaven werden dus echt weggestopt, en blijkbaar waren ze minder belangrijk dan de paarden...
Tijdens onze wandeling gingen we ook even langs het kerkhof. Over dit kerkhof vertelde de gids van de Ghost Tour gisteren al. Ook de gids van de Trolley Tour wist hierover leuke dingen te vertellen.
Onze wandeling eindigde op de riverwalk. Daar staat ook het beeld van de Waving Girl. Het verhaal zegt dat dit meisje alle schepen toewuifde die de haven aandeden.
In Georgia mag geen alcohol openbaar gebruikt worden. Juist. Alleen Savannah is hier een uitzondering. Plaatselijke wetten laten toe dat je cocktails, bier, ... op de openbare weg meeneemt en mag drinken (het moet dan wel in een beker zitten). De wettelijke leeftijd om alcohol te mogen drinken is echter hetzelfde als in heel Georgia: 21 jaar (en het speelt geen rol of je ouders erbij zijn -
De "wasmachines" die je op de tweede foto ziet, zijn eigenlijk allemaal cocktailmixers. In ieder geval, een leuke tent.
's Avonds gingen we eten in de Pirates House. Met opzet vroeg ik een tafel in de buurt van de tunnel -
Na een heerlijke, maar redelijk dure, maaltijd keerden we terug naar het hotel. Daar gebruikten we het zwembad nog even. Geen enkele andere van de gasten maakte er gebruik van, dus hadden we het zwembad en het bubbelbad voor ons alleen.
Nog even wat TV gekeken en dan maar weer het bed in.
Woensdag 1 augustus
Het zou weer een lange rit worden, terug naar Dalton. Maar voor we aan die rit begonnen, bezochten we eerst nog even Hilton Head Island in North Carolina. Een leuk eiland, maar duidelijk bestemd voor de rijkere klasse.
Tijdens onze terugtocht hielden we een ruststop in Macon. Daar aten we iets in de Mc Donalds. Om 7.30 uur waren we terug in het vertrouwde Dalton. In totaal deden we op onze trip 980 mile (of 1577 km). Voor een Europeaan is dit een REIS, naar Amerikaanse maatstaven is dit een trip om te doen op 2 dagen.
Na het uitpakken, opruimen, ... genoten we van een verdiende nachtrust.
Donderdag 2 augustus
Terug eens kunnen uitslapen. In de vroege namiddag met Annemie enkele boodschappen gaan doen. In de namiddag heb ik het verslag van de trip aangemaakt en op internet gezet.
Straks gaan Annemie en ik iets eten in de Subway. We zullen ook gaan winkelen in de K-
Tussendoor heb ik het zwembadje leeg laten lopen en opgekuisd. Dan kan het terug gevuld worden met proper water. Laat ons hopen dat het morgen weer goed weer is -
Vrijdag 3 augustus
Claudio kwam me wakker maken. We zouden gaan vissen in het boyscoutscamp bij George. Alle visgerief klaargemaakt en even langs Kroger voor kippenlevers en mais. Na een gezellige babbel met George gingen we dan naar een van de vijvers om te vissen. Ik ving wel 14 katvissen en 1 ander soort, terwijl Claudio nog niet de helft van mij ving. OK, Claudio moest wel die vieze kippenlever aan mijn haak doen, want ik pak zo iets niet vast. OK Claudio moest mij ook telkens helpen die katvissen van de haak te doen, want alleen kreeg ik die haak er niet uit. Dus eigenlijk heeft Claudio een pak tijd verloren met mij te helpen.
Na enkele uurtjes begonnen de muskieten en wespen wreed ambetant te doen. We hielden het vissen dan ook voor bekeken. En net op tijd, want er kwam een onweer aanzetten.
Terug in Dalton zorgde Annemie voor Elena en Claudio en ik maakten spaghetti. Heerlijk. Nadien nog naar Blazing Saddles gekeken op DVD en toen het bed in.
Zaterdag 4 augustus
Annemie had de hele nacht gewerkt, en vandaag ging Claudio werken. Dus voormiddag heb ik niet veel gedaan; Annemie wilde even slapen en ik heb me dan bezig gehouden met het reisverslag van gisteren, tafel dekken, ...
Even na de middag gingen Annemie, Elena en ik dan naar de Red Clay Council Grounds. Dit historische gebied is belangrijk in de deportatie van de Cherokee-
Vandaag (steeds het eerste weekend van augustus) was er op dit grondgebied de Days of Recognition of the Cherokee. Een jaarlijks terugkerende herdenking, waarbij de overblijvende Cherokee hier samenkomen en "vragen" voor erkenning. Door de jaren is het echte "indianenkarakter" van deze samenkomst misschien wat veranderd. Er zijn "optredens" van indianen die muziek maken (zoals vroeger), traditionele dansen worden opgevoerd, afstammelingen verkopen er dreamcatchers, healingstones, dierenvellen, ... (in een commerciele sfeer -
Na Red Clay gingen we verder naar de Mall in Dalton. Daar ging ik nog enkele spullen voor mezelf halen en ook de bestelde broek voor Kim. Maar helaas, de juiste maat was er niet.
's Avonds zijn we nog even naar Wal*Mart geweest om wat huishoudelijke aankopen te doen.