Reisverslag 2017
Maandag 3 juli
Om half zeven afgesproken met Thieu. Hij was stipt op tijd.
Ik had maar 1 grote koffer en 1 stuk handbagage.
Alles ging vlotjes tot ergens in Duitsland.
Daar hadden we file … We verloren ongeveer een half uur.
Ik was echter ruim op tijd in Dusseldorf.
Inchecken ging snel.
Nog tijd voor een sigaret en dan naar de gate.
Het vliegtuig was volgeboekt. Ik vloog met een Boeing 767-
Vliegtijd: 9u50min.
Dinsdag 4 juli
Jetty volgde de vlucht via een app op haar i-
In Atlanta een tijdje moeten wachten op de volgende vlucht.
Maar gelukkig is er Terrapin op D-
Deze films bekeek ik tijdens de vlucht:
Dr Strange, uit de reeks van de Marvel-
Jack Reacher, never go back (vervolg op de andere Jack Reacher).
Ook de vlucht naar Chattanooga verliep vlot.
Ik belde Claudio toen ik aan boord ging van het vliegtuig.
Nu vloog ik met Delta Connection, via Endeavor Air, met een Bombardier CRJ-
Vliegtijd: 25min.
Jammer genoeg zat er een vlieg, meegebakken, op mijn pizza.
Anne-
We bekeken alle veranderingen en verbeteringen aan het huis.
Alan en Alden kwamen even langs om afspraken te maken als we binnen enkele dagen naar Puerto Rico vertrekken: de katten (4 stuks) eten geven, het zwembad, …
Dan werden de geschenkjes uitgepakt.
Elena was nog naar een party. Toen zij terug kwam kreeg ze ook haar cadeautjes.
Intussen was het al tegen middernacht.
Hoog tijd om te gaan slapen.
Woensdag 5 juli
In dit vliegtuig is er plaats voor net geen 250 passagiers.
Verder is er nog een crew van bijna 10 personen!
Ik loste puzzels op en keek films.
Daarna nog wat muziek geluisterd en een dutje gedaan.
We kregen drie keer snacks aangeboden.
Ik dronk ook mijn wijntjes, vandaar dat ik dat dutje heb kunnen doen.
De vlucht verliep vlot, weinig turbulentie.
In dit vliegtuig kunnen 50 passagiers en 3 crewleden.
Toen we de landing inzetten, bleek het heel erg hard te regenen in Chattanooga.
Claudio was er al.
Even de koffers gaan afhalen en dan door naar Dalton.
Nog even een tussenstop aan exit 350.
Daar had Claudio afgesproken met een collega.
In Dalton was het eerste wat we deden … pizza bestellen bij …
Zo goed als niet geslapen.
De aanpassing aan de nieuwe tijdzone lukt niet echt goed.
Buiten regende het.
Mijn koffer en handbagage uitgepakt.
Claudio was door zijn munten aan het gaan, toen ik boven kwam.
Anne-
Elena sliep nog.
Emilie liep rond en zat wat in de zetel.
Intussen was het opgehouden met regenen, en kwam de zon er langzaam door.
We gingen naar de winkel.
Emilie wilde ‘white trash’ maken, om mee te nemen naar de cookout vanavond.
White trash:
je mengt pretzels met m&m’s en wheat squares (cereal)
je smelt witte chocolade en giet deze over het mengsel heen
dan laat je het geheel terug ‘stollen’ op bakpapier in een bakplaat
ten slotte breek je dit geheel in hapklare brokken
Zelf kocht ik wat spullen die wellicht nodig zijn voor de trip naar Puerto Rico:
een lange broek, tandpasta, showergel, …
En wijn voor in Dalton …
Elena stond erop dat ik me wat omkleedde in de Amerikaanse kleren.
Het is nu eenmaal ‘the 4th of July’.
Omgekleed in rood-
Priya had ik al ontmoet. Haar ouders echter nog niet …
We moesten er zijn om 18u30. Het was een hartelijke ontvangst.
We kregen direct ‘Corona’ met limoen aangeboden. Voor de meisjes was er ‘fris’.
Anne-
Het was ondertussen erg warm geworden buiten, zeker in de zon.
Toch deden we het aperitief buiten gebruiken.
Nihal bakte intussen het vlees op de barbecue.
Maria had haar dip al klaar:
Wasakaka (Venuzuelan kitchen):
tomaat met avocado (pit in de bowl tegen het verkleuren van de groenten), ajuin, zoete pepers en cilantro (koriander)
Wie het wilde kreeg zelfgemaakt kokosijs.
Dan maakte Maria binnen de aardappels en groente klaar.
Plantain (bakbanaan):
Baked plantain, served with butter and white cheese
Eenmaal dat Anne-
Er was sirloin, chicken drumstick, sausage, potatoes, …
Veel te veel!
Maar het was wel lekker!
Als dessert was er pie, watermelon, white trash, cookies, …
White trash ziet er misschien niet uit, maar is wel lekker!
We bleven nog een hele tijd aan tafel zitten en babbelen.
Dan werd er opgeruimd.
Blijkbaar waren enkele honden opgeschrikt door het vuurwerk rondom ons.
Zij hadden toevlucht gezocht in de garage van Nihal en Maria.
Dan maar naar huis en het bed in.
Het was intussen al bijna 11 uur.
Claudio werken.
Elena en Emilie werken (vakantiejob).
Anne-
Verder de kamer ingericht naar mijn wensen.
Regelmatig buiten een pafje doen.
Het was al vroeg zeer aangenaam buiten.
Toen Anne-
Er was overleg over ‘wat mee te nemen’ voor de trip.
Nog maar pas alles uitgepakt, en ik kon opnieuw pakken voor Puerto Rico.
Tussendoor eens naar buiten.
De katten wenden al aardig aan me.
Zelfs de schuchtere Sylvester liet zich al aaien door me.
Theodore likte regelmatig mijn tenen.
Cookie kwam langs.
Maar Poopoo was de eerste die op mijn schoot sprong.
De kinderen waren tegen half 1 terug van school/vakantiewerk.
Ze hadden me een Cherry Slushie meegebracht van bij Sonic.
Anne-
Ze moet het nog een aantal weekjes rustig aan doen …
Toen Claudio terug was van het werk, konden we alles klaarmaken om te vertrekken naar Atlanta.
Onderweg stopten we in Calhoun om er te eten in Ruby Tuesday.
Mijn eerste Amerikaanse hamburger in 2017!
We waren lekker aan het eten.
Plots begon een ober te roepen: ‘Does anybody know how to give heimlich?’.
We hadden het niet dadelijk door, maar aan de tafel naast ons was een dame aan het verstikken door verslikking.
Voor we het beseften, was het probleem gelukkig opgelost en was het voorwerp door ‘slaan op de rug’ door de ober verwijderd.
Na de maaltijd reden we door naar Atlanta, waar we de nacht gingen spenderen.
Dit was het hotel en mijn kamer.
Claudio en Anne-
Dit extra nachtje in Atlanta was wel nodig; morgenvroeg moeten we om 3u30 al opstaan …
Donderdag 6 juli
Half 4 dus op. Even douchen. Een sigaret.
Kwart na vier zaten we in de shuttle naar de luchthaven.
Checkin duurde een tijd. We raakten toch mooi op tijd aan de gate om in te checken.
De trip naar Puerto Rico begon met een vlucht van Atlanta naar Orlando.
We vlogen met Southeast Airways.
Het vliegtuig was een Boeing 737-
Er konden (crew inbegrepen) iets over 150 personen in.
Wel een speciale manier van boarden:
Als je een ticket hebt, moet je in het rijtje staan volgens ‘volgnummer’ van het ticket.
In die volgorde ga je het vliegtuig op, en daar kies je zelf welke plaats je wil hebben.
Als je bij de laatsten bent, is er dus geen leuk plaatsje meer over; je moet nemen wat nog vrij is.
Stipt vertrek om 6 uur.
Juist één uur vliegtijd naar Orlando, Florida.
Daar moesten we 2u30min wachten op onze volgende vlucht.
De vlucht naar Puerto Rico begon rustig.
De vlucht ging 2u50min duren …
Maar bijna moest deze vlucht een ‘nood’-
… want plots vroeg een steward: ‘is there a nurse on board?’
Anne-
Een man was onwel geworden. Even later riep Anne-
Blijkbaar had de man een bloeddrukval en ging hij in shock.
‘Is there a doctor on board?’ was de volgende vraag van de steward.
De piloot wilde al een noodtussenstop maken, maar de situatie werd stabiel.
Claudio moest wel de hele vlucht bij de patiënt blijven en blijven controleren.
Zodra de toestand terug achteruit zou gaan, zou men een tussenstop maken.
Na de landing in San Juan (Puerto Rico) mocht de patiënt als eerste het vliegtuig verlaten.
Claudio begeleidde hem mee naar buiten, waar een paramedic-
Dan mochten wij ook het vliegtuig verlaten.
We waren aangekomen in Puerto Rico!
De bagage afhalen was geen probleem.
Bij het afhalen van de huurwagen kozen Claudio en Anne-
Ook dat kwam in orde.
Nog geen half uur met de wagen tot het resort Gran Melia.
De kamer was besteld, de papieren moesten in orde gemaakt.
Maar we waren aan de verkeerde balie.
Blijkbaar hadden we VIP-
Bij het in orde maken kregen we al dadelijk aangepaste drank aangeboden.
De eerste kamer voldeed niet echt aan onze behoeften.
Claudio en Anne-
Ook dat kwam in orde.
Na het verkennen van de kamer/appartement verkenden we de nabije omgeving.
En dan naderden we San Juan, Puerto Rico.
We genoten van het zwembad (voorbehouden voor vip-
We gingen naar de lounge, waar we hapjes en drankjes kregen.
Omdat ik goed wou kunnen slapen kocht ik een fles wijn aan de bar. Een hele investering …
Nadien nog wat gewandeld op het terrein en naar de zonsondergang gaan kijken.
Het was nog vroeg, maar hier gaat de zon onder tegen 19 uur.
Zelf gingen we ook ‘onder’ tegen 21 uur.
Het was een lange dag geweest.
Vrijdag 7 juli
Als je vroeg gaat slapen, ben je ook vroeg wakker.
Tegen 7 uur waren Claudio en ik al op.
De rest volgde niet veel later.
We gingen uitgebreid ontbijten.
Na het ontbijt wilden we eerst wat relaxen in het zwembad.
Claudio, Elena en ik maakten een lange wandeling langs het strand.
We vonden heel wat mooie locaties, waar we in de week nog teruggaan om foto’s te maken.
Bij onze terugkomst voelde ik wel dat de zon haar impact had op mijn huid.
Ik liet me dan maar insmeren door Anne-
Hetzelfde gebeurde met Claudio.
Dan nog wat afkoelen in het zwembad.
Tegen 14 uur besloten we om naar de winkel te gaan voor snacks, wijn, drank, …
Het was even moeilijk om de Walmart in de buurt (op 15 km) terug te vinden.
Op de terugweg stopten we om te gaan eten bij …
Lekker eten, en veel …
Terug in het appartement beseften en zagen we pas de impact van de wandeling deze morgen.
Dit is het resultaat van 1 dagje Puerto Rico, zonder zonnecrème.
Gelukkig is er after-
Zaterdag 8 juli
Op het gemak wakker geworden en opgestaan.
Toen Claudio en Anne-
We namen een uitgebreid ontbijt.
Daarna maakten we alles klaar om naar het tropische regenwoud te gaan.
Na een dik half uur rijden kwamen we aan bij El Yunque Rain Forest.
Onze eerste bestemming was Yokahu Tower.
Dan reden we verder naar hiking trail 16.
Daar begonnen we de wandeling (Mount Britton Trail) van 0,8 mijl / 1,3 km, met een stijging van 181 meter op die afstand. Dat is soms erg doorstijgen en stappen.
Na ongeveer 3 kwartier bereikten we Mount Britton Tower.
En dan moesten we die 1,3 km ook nog terug de berg af …
Genoeg gewandeld voor vandaag.
Op terugweg nog gestopt bij de winkeltjes onderweg.
Hier en daar een biertje gedronken.
En nog even gestopt bij een mooie waterval.
Op een bepaalde plaats waren er winkeltjes, bars, restaurants, … naast elkaar.
We wandelden de ‘straat’ af en kozen uiteindelijk om pizza te gaan eten.
Had ik even geluk …
Ik had deze plaats uitgekozen (ik was hamburgers even zat).
Claudio en Anne-
Nadien reden we terug naar het hotel.
We waren alle moe. Dus bleven we ‘thuis’.
We keken nog wat tv, namen een snack en gingen het bed in.
Zondag 9 juli
We gingen naar San Juan, the mall.
Daar had Anne-
Tegen 12 waren we aan de mall aangekomen.
We ontmoetten er de familie van de collega.
Samen wandelden we door de mall, aten er een ijsje, …
Er was ook een Armani Exange in de mall …
We gingen wat shoppen, en dan zeiden we gedag tegen de collega en haar familie;
In de mall was er een optreden van Charlie Zaa, een zanger die zijn nieuwste cd kwam promoten. Heel wat mensen waren op hem aan het wachten.
Wij hoorden enkel enkele liedjes van hem …
Dan gingen we terug naar het hotel.
We aten er in de ‘LEVEL’ (happy hour).
Daarna een tijdje naar het zwembad voor de ‘gewone’ mensen.
Op terugweg nog enkele foto’s van de visjes in de ‘vijvers’ die er overal zijn op dit resort.
Het regenwoud was blijkbaar ‘regenvrij’ deze avond.
Dat zie je op deze foto:
‘s Avonds de leftovers van de pizza opgegeten, chips met dip, …
En we waren moe.
Op tijd het bed in.
Maandag 10 juli
Na het ontbijt vertrokken we richting San Juan, maar dan het oude gedeelte.
Op weg naar het ontbijt merkten we een serieus grote rups op.
De rit naar San Juan duurde ongeveer een half uur.
We wandelden door ‘de oude stad’.
We bezochten de kathedraal, el castillo san felipe del morro, …
We wandelden door de oude stad en gingen er iets drinken, …
Soms zijn huizen goed onderhouden; maar meestal valt dat wel tegen.
Aan de vlag stonden we bij het bureau van toerisme.
We kregen er een kaart mee.
In een winkeltje vond ik echter ‘mooiere’ kaarten van het gebied.
Op weg naar huis stopten we nog om te winkelen voor het ontbijt voor morgen.
Morgen staat de zeiltrip op het programma.
Dan moeten we vroeg vertrekken, en hebben we geen tijd om te gaan ontbijten op het resort.
Elena wilde sowieso naar ‘The poët’s passage’. Daar had ze over gelezen.
Tegen de avond gingen we ook daar eten …
Het eten was er heel goed, heel erg lekker, toffe bediening, …
De zaak zou sluiten tegen 18 u, maar wij gingen pas binnen tegen 17u30.
We mochten er langer blijven, terwijl de deuren al op slot waren.
De uitbater was geweldig met zijn uitleg over koffie, het eten dat we geserveerd kregen, …
Maar voor het zover was, wandelden we nog door ‘oud’ San Juan’.
We gingen er dus ook iets drinken, voor we verder met de trolley naar het kasteel wilden gaan.
In de stad was er veel politie aanwezig, zelfs op het water.
Maar opmerkingen over het parkeren werden er blijkbaar niet gegeven.
Nog even een foto aan één van de stadspoorten.
Dus verder met de trolley naar het kasteel.
Stom … we zaten op de verkeerde trolley.
We stapten uit en wandelden een heel stuk verder, om de juiste trolley te kunnen nemen.
Zo kwamen aan bij ‘el castillo san felipe del morro’.
