Verslag 2003

Week van 26 juli tot 1 augustus 2003

Zaterdag 26 juli

Morgen hebben we barbecue. Kristina, Brian en de kinderen komen, en misschien ook Marie-An met Ricky en Marie-Ans broer. Er moet dus gewinkeld worden. Gelijk profiteren om Elena’s haren te laten knippen en kijken welke solden ze hebben in de mall.

Potverdorie wat vloog de tijd om. Vlug iets eten tussen het winkelen door.

Thuisgekomen de kinderen in bed gestoken, en al enkele voorbereidingen getroffen voor de barbecue.

Zondag 27 juli

Ik was redelijk vroeg wakker. Ben dan maar begonnen met de voorbereiding van de barbecue. Ook het zwembadje moest gevuld worden en het deck gekuist.

We hebben ook het hondenhok zijn vaste plaats gegeven, in een hoek van de tuin.

We waren mooi op tijd klaar met alle voorbereidingen.

De hond zou komen – maar door het slechte weer (gelukkig niet bij ons), geraakte de ‘verkoopster’ niet op tijd op de afspraak. Voor ’s avonds werd een nieuwe afspraak gemaakt.

Heerlijk gegeten, leuke babbel gehad, … Het was tof Kristina terug te zien.

Om 9 uur ’s avonds kwam dan de puppy.

Daar hebben de kinderen zich nog mee bezig gehouden tot rond 11. Omdat de omheining van de tuin niet overal volledig sloot mocht de hond op de porch slapen.

Maandag 28 juli

De passy-fairy (tutterfee) was vannacht geweest. Elena al enkele dagen gezegd dat de passy-fairy mocht langskomen als de puppy er was. En inderdaad – de tutters van Elena waren vannacht verdwenen en de tutterfee had haar enkele Barbie-poppen gebracht.

“Preventie voor weglopen van de hond” – dat was het thema van de dag. Volledige check van de omheining gedaan. Hier en daar met stenen of kippengaas de omheining ‘verlaagd’. En achteraan – bij de speeltuin – hebben we een volledig nieuw hekwerk opgetrokken, met deurtje en al.

Tussendoor speelden de kinderen met de hond – maar ook de ‘groten’ konden zich met Daisy amuseren.

Nog enkele kliekjes van Daisy voor de families in Belgie:

’s Avonds gingen we eten in Ryan’s. Tegen dat we daar klaar waren brak een hevig onweer los. Thuis hebben we dan eerst Daisy gezocht – ze zat onder het deck – koud, nat en bang. Daarom mocht ze de nacht nog een keer op de porch doorbrengen.

Het was even moeilijk om Elena in bed te krijgen. Ze huilde omdat ze geen tutter meer had. Ze wilde zelfs een tutter van Emilie gebruiken. Na een babbel lukte het dan toch om haar in slaap te krijgen – zonder tutter – want anders moest ze de cadeautjes en de puppy teruggeven aan de passy-fairy.

Dinsdag 29 juli

Een rustige dag. Met de resten van de barbecue werd spaghetti-saus gemaakt voor ’s avonds. Anne-Mie ging met Emilie naar de bibliotheek en naar de winkel – Elena speelde met Daisy – ik prulde aan de computer.

Claudio werkte tot 8 vanavond, Anne-Mie moest beginnen om 6 vanavond, ik dus gebabysit voor enkele uren. Probleem echter – Claudio had een late rit en kwam pas tegen tienen thuis – serieus moeten babysitten dus – en heb zelfs een pamper moeten vervangen.

Woensdag 30 juli

Buiten wat dingen afgewerkt: een stuk reling en het poortje van het nieuwe hekwerk achter aan de speeltuin. Voor de rest met de kinderen en de hond gespeeld. Aangezien Anne-Mie weer moest werken was de dag vlug om. ’s Avonds nog wat tv gekeken.

Donderdag 31 juli

Voor een keer weer eens vroeg opgestaan. Onze bestemming: Summerville. Onze reden:

Eerst reden we voorbij de GBI, daarna ons bezoek te brengen aan Hays State Prison.

We moesten door security – daar werd onze identiteit gecheckt, messen en andere voorwerpen die konden dienen als wapen moesten we afgeven, en onze contactpersoon, Sergeant Martin, werd opgeroepen. Sergeant Martin is leider van de CERT – Corrections Emergency Response Team – de mannen die opgeroepen worden als er rellen, gijzelingen, verzet en andere problemen zijn in de gevangenis.

Eigenlijk heel raar hoor, zo te wandelen bij de gevangenen. In deze gevangenis zitten criminelen van alle soorten: kinderverkrachters, moordenaars, dieven, … De gevangenis draait op tweedehoogste beveiliging in Amerika.

Sgt. Martin gaf ons eerst een mondelinge uiteenzetting in zijn kantoor: wat zijn werk inhield, wat er allemaal gebeurt in de gevangenis, … De gevangenen werken er in dienst van de gevangenis en de maatschappij en krijgen hiervoor geen vergoeding. Er zitten gevangenen die driemaal levenslang hebben. …

En dan kregen we een rondleiding in de gevangenis.

We bezochten cellenblokken en kregen telkens gepaste informatie. Ook de isolatiecellen werden bezocht. Ik denk heel wat anders dan in Belgie. Gevangenen die ambetant zijn worden vastgebonden op een ijzeren bed. Anderen komen in cellen terecht zonder enig zicht naar buiten of naar de gang, …

Er zijn cellen voor 1 en voor 2 gevangenen. Alle ‘inmates’ zijn veroordeeld – als ze nog niet veroordeeld zijn dan zitten ze in andere gevangenissen. Deze gevangenis is een ‘eindpunt’ in de juridische molen.

Aangezien er geen foto’s mochten gemaakt worden van de gevangenis of van de gevangenen moet ik een vergelijking maken. De film Alcatraz – zo ziet de gevangenis hier er ook uit.

In de winter is er wel verwarming, maar airconditioning in de zomer is er alleen voor de bewakers – in de bijgebouwen.

We kregen ook een heleboel uitleg over de manier van werken van CERT. Gebruik van pepperspray, elektroschokkende hulpmiddelen, … Het bezoek werd afgesloten met een video van CERT in actie: een gevangene die een bewaker bedreigde werd door CERT hardhandig aangepakt.

Dit bezoek was niet mogelijk geweest, had Claudio die bewaker niet gekend – het was ook niet echt een bezoek dat dagelijks wordt gegeven. Sgt. Martin heeft speciaal toestemming moeten vragen aan de directeur van de gevangenis om dit bezoek te kunnen laten doorgaan – waarvoor mijn dank.

Terugkerend van de gevangenis nog snel een foto gemaakt aan het bord (links achteraan op de foto een stukje van de gevangenis).

Terug thuis ging Anne-Mie wat slapen – ze moest nog werken gaan. Claudio en ik en de kinderen even naar de bibliotheek gegaan en regelingen gaan treffen bij DPD (Dalton Police Department). Als alles meezit ga ik zaterdag mijn ride-a-long doen met de politie.

Terwijl Anne-Mie naar het werk was, speelden de kinderen buiten, Claudio en ik genoten ook van de warmte. Tot plots Elena serieus viel …

Had ze haar schouder (weer) gebroken?

Claudio naar spoed, Anne-Mie op werk gebeld dat ze moest naar huis komen, … Ik zou op Emilie letten.

Ik kreeg regelmatig telefoons van de stand van zaken op ER (Emergency Room).

Om kwart voor tien een laatste telefoon: haar sleutelbeen was gebroken (groenhoutbreuk).

Intussen was buiten een hevig onweer losgebroken dat uren duurde.

Vrijdag 1 augustus

Elena had goed geslapen, ondanks haar sleutelbeenbreuk.

Claudio en Anne-Mie en de kinderen naar de dierenarts geweest voor de noodzakelijke vaccinaties voor Daisy. Intussen werkte ik mijn dagboek bij.

Daarna hebben we het deck opgeruimd en ideeen uitgewisseld om te zorgen dat Daisy de zwembadjes niet meer kan kapotbijten.

Dan nog even naar Chattanooga gereden om te gaan winkelen bij Sam’s.

Terug thuis nog gauw de goot aan de porch zuiver gemaakt. Daar gaan we volgende week nog aan werken.