Reisverslag 2017

USA2017-01 USA2017-02 USA2017-03 USA2017-04 USA2017-05 USA2017-06 USA2017-01 USA2017-03 USA2017-01

Dinsdag 11 juli

Na nog wat in het zwembad gelegen te hebben,

gingen we ons klaar maken om naar de bio-bay te gaan.


We waren ruim op tijd, nog tijd genoeg om even een kijkje te nemen in een souvenirwinkeltje.

Gelijk een foto van een politiewagen die daar patrouileerde.



Woensdag 12 juli

Op tijd opgestaan, want vandaag gingen we naar de andere kant van het eiland,

naar het stadje Ponce.

Het was een lange rit, over de bergen.

De oude brandweerkazerne is best een bezoekje waard.

Tegen 5 uur vanmorgen kreeg Anne-Mie telefoon van de man van de zeiltrip.

Blijkbaar had de ferry, die we straks nodig hebben, controle gekregen.

De ferry werd - omdat hij niet in orde was - stilgelegd voor de dag.

Zeiltrip dus geannuleerd en uitgesteld tot vrijdag.


Dan maar een ander programma zoeken.

De meisjes wilden paddleboarden.

Anne-Mie zocht op het internet en we konden terecht, redelijk kortbij.

Na het paddleboarden gingen we terug naar het resort.

Daar konden we nog even relaxen, voor we naar de bio-bay zouden gaan.


De hele week al iguana’s (leguanen) gezien, maar nog niet de kans gehad om ze te fotografen, laat staan filmen.

Daar kwam vandaag verandering in.

We zagen er heel wat, en konden dus ook heel wat foto’s maken.

Naast de foto’s van deze iguana, maakten Claudio, Anne-Mie en de kinderen ook heel wat foto’s van andere iguana’s.

Donderdag 13 juli

Op de tweede snorkelplaats ging ik niet mee snorkelen.

Ik lag wel wat in het water om af te koelen.


We konden ook zonnen op boot.


Na het snorkelen was er nog een ‘avondmaal’ voorzien.

Vrijdag 14 juli

Van deze dag maakten we een rustdag.

Er was geen uur bepaald om op te staan, maar we waren toch weer klaar om te gaan ontbijten tegen 10 uur.


Na het ontbijt genoten we weer eens van het zwembad.

Claudio en ik gingen nog wat foto’s maken op het resort.

(Onze kamer op het resort is aangeduid met een rode ellips.)

Zaterdag 15 juli

Op de luchthaven gingen we eten in restaurant Landshark.


Vreselijke ervaring.

De man die ons moest bedienen maakte constant fouten.

Verkeerde drank, eten dat niet besteld was, lange wachttijd, …


En dan vlogen we verder naar Atlanta, GA.


Zondag 16 juli

Na een vermoeiende week, konden we eindelijk nog eens uitslapen.

Na de brunch begon Anne-Mie met het uitpakken, sorteren en wassen.

Claudio en ik gingen intussen winkelen bij Kroger; er was haast niets meer in huis.

Maandag 17 juli

Lekker uitgeslapen.

Rond 10u30 hoorde ik Anne-Mie boven rondlopen.

Dan maar opgestaan.


Claudio werken, de meiden naar vakantiewerk, …

Het was rustig in huis.

Uiteindelijk niet veel meer gedaan.

We waren nog te moe van de trip naar Puerto Rico.


‘s Avonds bakte ik hamburgers op de barbecue.

We hebben nog lekker gegeten.

In het pikkedonker terug moeten kajakken naar de vertrekplaats, weer doorheen de mangrove.

Ons bezoek aan de biolumunescent bay in Fajardo was leuk en vermoeiend.


Op weg naar het resort stopten we nog even bij Mc Donalds, want we hadden nog geen avondmaal gehad.

Het was een heel avontuur om te kajakken van de ene kant van de baai naar de andere kant, dan een hele weg doorheen de mangrove om in een gesloten bay, Laguna Grande, uit te komen.

(Laatste foto hierboven is genomen vanuit de vuurtoren - dank aan internet.)


Eer we daar waren, was de zon al onder gegaan.

Dit hadden we nodig om de lichtgevende plankton te zien.

Dit plankton geeft licht als reactie op beweging.

De gidsen gaven ons een deken, om de oplichtende plankton beter te zien.

Als je met je hand in het water zwaaide, leek het alsof er een heleboel glinsterende diamantjes bij je hand zaten.

Deze kant van Puerto Rico ziet er heel anders uit: de noordzijde San Juan, Rio Grande, …) heb je veel palmbomen, veel groen, … terwijl de zuidzijde (Ponce, …) er veel kaler en droger uitziet. We zagen zelfs heel wat cactussen nabij Ponce.


We zouden Jeanette, Mike en de kinderen ontmoeten aan de koffieplantage.

We kwamen er op het zelfde moment aan.

Maar bleek dat je moest reserveren om er een bezoek te kunnen brengen.

En dat hadden we niet gedaan … Alles was volgeboekt voor die dag.


Dan reden we maar naar de stad zelf.

Daar gingen we rondwandelen, foto’s maken, …

Dan gingen we samen iets eten in een Mexicaans restaurant.


We sloten het bezoek aan Ponce af, met een wandeling op de boardwalk.

Dan volgde de terugrit naar Rio Grande, Gran Melia.


De lange ritten over de bergen maakten deze dag ook wel wat vermoeiend.

(Volgende foto is een panorama-opname.)

Plots kwam stormweer opzetten.

We namen al onze spullen aan het zwembad en gingen binnen.

Het onweer brak los.

Het regende pijpenstelen.


Een tijd op de kamer verbleven.

Dan besloten we om naar een souvenirwinkeltje te gaan, dat we ook al bezocht hadden na ons bezoek aan het regenwoud, El Yunque, bij Fajardo.


Het bleef regenen.

Na het souvenirwinkeltje, gingen we er tegenover de bar Mi Vida binnen.

De kinderen iets fris, Claudio en Anne-Mie een mojito, ik een plaatselijk biertje (Magna).

Op het resort krioelt het van fauna en flora.

Er zijn heel mooie aanplantingen.

Aan het strand, maar zelfs in de gangen vind je heremietkreeften met de massa.

Hagedissen lopen er rond in alle maten en kleuren.

Soms zie je er een pad.

‘s Nachts klinkt het gekwaak van de coqui’s (kleine kikkertjes).

Je ziet die coqui’s  zelden.

Maar Elena heeft er eentje kunnen vangen.

‘s Avonds hadden we nog gereserveerd in een restaurant op het resort.

Heel lekker gegeten, en een heel speciaal toetje.

Voor we gingen slapen nog enkele foto’s van de achterkant van het hotel.

Vandaag moesten we vertrekken, terug richting Dalton, GA, USA.


We hadden tijd, dus genoten we nog een laatste keer van het uitgebreide ontbijt.


Alles in gepakt, en dan maar gaan uitchecken.


Op weg naar een tankstation nog een foto van de fontein op de oprit van het resort.

Eerst moest de huurauto nog binnengebracht worden bij de luchthaven.


Dan checkten we in en gingen we naar de gate.

Ons vliegtuig kwam er net aan.

De volgende vluchten waren allebei met een Boeing 737-800, net zoals we naar Puerto Rico kwamen.

Terwijl we wachten op het boarden, gingen we nog vlug iets drinken in ‘Margaritaville’.

Omdat ze vergeten waren onze snack te brengen, en we moesten naar de gate, …

kregen Anne-Mie een mojito to go en ik een bier to go.

En dan konden we vertrekken.

En zo kwamen we aan in Fort Lauderdale, Fl.

In Atlanta namen we de shuttle van de airport naar het Hilton hotel.

Daar stond de auto, en we konden naar huis rijden.


Het was voorbij middernacht toen we in Dalton aankwamen.

‘s Avonds aten we kalkoengehaktballetjes in tomatensaus met puree.


Dan gingen Elena, Claudio en ik nog even langs bij Maria en Nihal.

Claudio en Elena wilden de cadeautjes afgeven.

Daar bleven we haast 2 uur zitten.


Eenmaal terug thuis keken we nog wat tv en gingen we op tijd het bed in.

We moesten vroeg op, want voor 8 uur moesten we aan de ferry zijn.

Er was heel veel volk die de ferry’s wilden gebruiken.

Wij moesten de ferry naar Culebra hebben.

Aanschuiven, wachten, ticket regelen (was gelukkig in orde gemaakt door de man die de zeiltrip voor ons ging doen), …

Tegen kwart na 10 konden we eindelijk de ferry op. Rond half 11 vertrok uiteindelijk de ferry van 9 uur.

Het was zware zee. Meerdere mensen werden ziek …

We werden in Culebra opgewacht door de man die met ons zou gaan zeilen.

Hij reed met ons mee naar zijn catamaran.


Alles in orde gebracht en dan waren we weg.

Er waren ook snacks voorzien, nog voor we gingen snorkelen.

De ‘kapitein’ zeilde ons naar mooie eilandjes.

Onze gids wist heel goed op welke plaatsen we best konden snorkelen.

Hij bracht ons naar koraalriffen, waar haast geen anderen kwamen.

Tijd om te snorkelen. Hij bracht ons naar verschillende plaatsen.

Op weg naar de vertrekplaats, kwam er wat slecht weer aan.

We moesten door een regenzone met veel wind.

Maar dat duurde gelukkig niet lang.


Terug aangemeerd, namen we onze spullen en de man bracht ons terug naar de ferry.


We waren nog een beetje te vroeg.

We gingen nog vlug een ijsje eten.


En dan naar de ferry.

Nu ging het veel vlotter met inschepen, dan deze morgen.


De zon was ondertussen onder, dus voer de ferry in het donker richting Fajardo

De tocht duurde net geen 2 uur.


Dan met de auto terug naar Rio Grande.


Daar begonnen we met het pakken van de koffers, want morgen moeten we terug vertrekken richting Dalton.