Vakantie 2024
Woensdag 7 augustus
Annemie was vrij vandaag, althans dat dacht ze toch…
Tot ze deze morgen telefoon kreeg om te vragen waar ze was…
Had iemand het schema veranderd…
Moest ze vandaag toch werken.
Claudio kwam vroeger terug van het werk.
Met hem naar Ellijay, naar een computerwinkel.
Dan nog in Ellijay rondgewandeld en iets gaan eten.
Donderdag 8 augustus
Emilie naar orientatie, Claudio werken.
Met Annemie naar Ollie’s en Hobby Lobby gegaan.
Nog wat spullen om mee naar Vlaanderen te nemen.
In Hobby Lobby kreeg Annemie telefoon van Emilie.
Emilie kreeg een mail, met het nieuws dat ze geaccepteerd is voor het medische programma in Engeland.
Nog snel naar Aldi, want straks komen Allan en Mendy langs.
Blijkbaar begint school in Engeland als rond de 20ste september…
Heel wat te regelen: vluchten, visum, schoolgeld, …
Ik maakte spaghetti, maar Allan en Mendy kwamen wat vroeger dan verwacht.
Na hun bezoek de spaghetti opgewarmd en gegeten.
Vrijdag 9 augustus
Totaal vergeten dat de poetsvrouw vandaag kwam.
Gelukkig was Emilie nog thuis om haar binnen te laten.
Ik heb intussen mijn eerste koffer gepakt…
Annemie kwam vroeger thuis van het werk, ze voelde zich niet goed.
Waarschijnlijk de stress rond het geheel van Emilie en Engeland.
Intussen werd ook beslist dat Emilie, als ze naar Engeland wil gaan voor geneeskunde te studeren, dit volgend jaar zal doen.
Haar goedkeuring is ook volgens academiejaar geldig.
Zo kan ze nog een jaar dingen doen die ze wil afwerken (national registry, …).
En Annemie heeft een jaar tijd om al de rest te regelen (visa, ziekteverzekering, …).
Zaterdag 10 augustus
Tegen kwart na 9 deze morgen kwam Kristina ons ophalen om naar een soccer game te gaan, waar Jack moet meespelen.
Mia en Kalie (en vriend Chris) waren er ook.
Nadien nog gaan eten met een deel van de ploeg bij Chipotle.
Tegen 16 uur zette Kristina ons terug af in Dalton.
Enkele uurtjes in het zwembad genoten van de zon.
Dan Annemie nog wat geholpen met skipakken in te pakken en zo meer.
Voor de rest van de dag niets meer gedaan.
Zondag 11 augustus
Claudio is pas tegen deze ochtend teruggekomen van boyscoutscamp, waar hij gisteren en vannacht paramedic van dienst moest zijn.
En dan een uur rijden naar Marietta, om er een beurs van de civil war en meer te gaan bezoeken.
Op terugweg nog even gestopt bij Buckee’s.
Terug thuis nog verder gepakt, mijn checkin bij Delta gedaan, en nog even in het zwembad gezeten.
Nog wat tv en dan bed in.
Maandag 12 augustus
Het laatste gepakt en klaar voor vertrek!
Op weg naar de Oyster Pub even gestopt bij Nihal, om bubbelrap af te geven voor Marina.
Afscheid genomen van Nihal, Maria was niet thuis.
Op de middag gaan lunchen met Dennis en Marie-
Ik moest eigenlijk geen ‘side’ hebben bij de jalopeno burger, maar Claudio had maar al te graag onion rings.
Dennis moest vroeger weg wegens problemen op het werk.
Dit was mijn kans om zelf ook eens de rekening te kunnen betalen.
Mieke was een beetje ontdaan, dat de rekening al betaald werd door mij.
Daarom wilde zij absoluut nog een rondje wijn bestellen.
En toen Marie-
Intussen kwam Emilie ook even langs in de pub om afscheid te nemen.
Om 3 uur vertrokken richting Chattanooga Airport.
Ik liet me er afzetten, zodat Annemie geen parking moest betalen.
Om kwart voor 4 de koffers ingecheked.
Dat duurde 5 minuten, want er was niemand voor me in de rij.
Nog even een sigaret en dan door security.
Toen ik aankwam, 6 weken geleden, waren ze nog bezig met ‘verbouwen’.
Nu was de security met vertrekhal helemaal klaar en erg anders.
De vlucht was op tijd en ik arriveerde zelfs ‘te vroeg’ in DTW.
Er was een ‘layover’ van iets meer dan 3 uur.
Dan maar even buiten de airport een sigaret roken.
Bij het terug naar binnenkomen, security, weeral een probleem met ‘mijn dikke kloten en grote lul’.
Ik werd dus weer afgetast.
Ik kon het niet laten, ik moest Claudio bellen over dit ‘probleem’, hem laten weten dat hij niet alleen in deze situatie is.
Even naar McDonald’s en dan nog maar een keer naar buiten.
Bij binnenkomen, weeral dat vierkantje.
Ik zei tegen de security-
Hij antwoordde: ‘I did that already by you? Then you know that I must do this again.’
Ik wilde het zeker weten, waarom tekende ik telkens?
Hij zei dat het kon te maken heb met dikte van het stof, luchtpakketje in de broek, …
Toen ik Claudio opnieuw belde hierover, moest hij er ook weer me lachen en zei hij dat we ons best ‘houden aan de eerste uitleg’…
Nog een wijntje in de bar aan gate A36.
Toen we terugkwamen van Denver, op 27 juli, had Claudio een probleem bij security.
Op de bodyscan ‘tekende’ een vierkantje op zijn kruis.
Hij werd uit de rij gehaald en manueel afgetast op deze plaats.
Hij lachte en zei dat hij tekende omdat hij ‘dikke kloten en grote lul had’.
Annemie en ik lachten dit toen weg.
Detroit lijkt me een makkelijk luchthaven.
Bijna alle gates liggen aan de A-
Er is een treintje dat de hele lange gang op en neer gaat.
Ik tekende deze keer ook voor ‘density’ op mijn kruis.
Deze keer ik dus uit de rij, en op de vraag of ik ‘privaat’ of ‘openbaar’ afgetast wilde worden, reageerde ik gewoon ‘ter plaatse is ok’.
Had Claudio gelijk?
Heb ik mezelf altijd al onderschat en heb ik toch ‘dikke kloten en grote lul’?
Het duurde geen 15 minuten om door security te geraken.
Er was maar 1 persoon voor me.
Dan maar een wijntje en water gaan drinken in de bar aan gate 7.
Het vliegtuig stond al klaar.
Mijn boardingpas was al afgedrukt.
Makkelijk de vlucht gehaald.
Dinsdag 13 augustus
Vlotte vlucht gehad, weinig turbulentie.
Filmpje gekeken.
Tussendoor ‘flighttracker’ gevolgd.
In AMS moeten lopen op mijn volgende vlucht te halen.
Een dame op het vliegtuig naar AMS zei me dat ik de security kan verkorten als in een vlieghavelbediende kan melden dat ik ‘korte’ overstap heb.
En inderdaad, ik mocht via priority naar de pascontrole.
Ik was zelfs een kwartier voor het boarden aan de gate…
Ingestapt, maar intussen had de vlucht haar ‘tijdslot’ gemist.
We moesten nog een half uur op de ‘tarmac’ wachten.
En dan naar DUS.
In DUS arriveerden we een kwartier te laat, terwijl de schermen in de terminal aangaven dat we wel op tijd geland waren.
Aan luggage claim waren mijn koffers bij de eersten …
Waarschijnlijk omdat ze ook bij de laatsten ingeladen werden.
Jetty en pa wachtten me op in de aankomsthal.
Nog iets meer dan een uur rijden naar Neeroeteren en ik kon beginnen met uitpakken.
